)
ဘ၀တကၠသိုလ္က မွတ္စုေခ်တိ
လူတေယာက္ခ်င္းကပင္ စပနာ လူမ်ိဳးတခု၊ တိုင္းျပည္တခုထိလွမ္းၾကည့္လိုက္လို႕ အဆင့္အတန္းဆိုစြာကို အၾကမ္းဖ်င္းခဲြၾကည့္ဖို႕ဆိုေက သူရို႕၏စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာနန္႕ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာတိကို ၾကည့္ဘနာခဲြရဖို႕။ ေဒနီရာမာ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာကို ဟန္ေဆာင္ဖံုးကြယ္လို႕ ရႏိုင္ေကေလ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာက ဟန္ေဆာင္ဖံုးကြယ္ဖို႕ ထင္သေလာက္မလြယ္ႏိုင္။ ယင္းဇူးနန္႕ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာက ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာထက္ ပိုအၿခီခံက်ေရ။ ယင္းစိတ္ဓါတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အၿခီခံစြာ ဇာကလာလဲလို႕ ၿခီရာေကာက္လိုက္ေက ယင္းလူမႈအသိုင္းအ၀ိုင္းနန္႕ ယင္းႏိုင္ငံ၏ ပညာေရးစနစ္က ပံုစံထုဘနာ ပံုသြင္းပီးလိုက္စြာျဖစ္ေတ။ ေဒနီရာမာ အကၽြန္တင္ျပခ်င္စြာက ဗမာျပည္ပညာေရးစနစ္ထဲက “မေရာင္ရာ ဆီလူး” ဆိုပိုင္ လုိက္လုပ္နီေရစြာတိကို အကၽြန္ေလ့လာထားေရ တျခားႏိုင္ငံတခ်ိဳ႕က ပညာေရးစနစ္တိနန္႕ ႏႈိင္းယွည္ျပခ်င္လို႕။ ယေကေလ့ စာပုဒ္ရွည္လားေက ကိုယ့္လူတိဖတ္ရစြာ ညီးေငြ႕လားလတ္ေမေၾကာက္လို႕ သူမ်ားႏိုင္ငံအေၾကာင္းမေျပာခင္…အကၽြန္ရို႕ျဖတ္သန္းနီဂတ္ရေရဘ၀တိကို အယင္ၾကည့္ကတ္ေမ။
စာသင္ခန္းထဲကို ဆရာ၊ ဆရာမ ၀င္လာစြာနန္႕ “မဂၤလာပါ ဆရာ၊ ဆရာမ” လို႕ ႏႈတ္ဆက္ကတ္စြာ အက်င့္ေခ်ေကာင္းေရ။ ယေကေလ့ တဖက္မာျပန္ၾကည့္ေက ရခိုင္ျပည္၊ ဗမာျပည္အတိုင္းအတာနန္႕ ယင္းစကားလံုးစြာေရ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေခ်တိ၏ ရင္ထဲ၊ အသဲထဲက နနစ္ကကာလာေရစကားလံုးမဟုတ္ဘဲနန္႕ နိစၥဓူ၀ လုပ္ရိုးလုပ္စိုင္တခုကို လူမ်ားေအာ္လို႕ လိုက္ေအာ္လိုက္ရစြာေလာက္ရာျဖစ္ေတလို႕ ယူဆလို႕ရေရ။ ယင္းပိုင္ ရင္ထဲကလာေရစကားမဟုတ္လို႕ေလ့ အခ်င္းခ်င္းတိၾကားမာ တေယာက္ကိုတေယာက္ အျပန္အလွန္ ေလးစားအသိအမွတ္ျပဳမႈ၊ ခ်စ္ခင္ ရင္းႏွီးမႈတိျဖစ္မလာႏိုင္စြာျဖစ္ေတ။ ယၿပီးေက အခန္းထဲမာ “ၾသကာသ….ၾသကာသ…”နိတိုင္းဆိုနီရစြာေခ်နန္႕ေလ့ ဘာသာတရားကိုင္းရိႈင္းမႈတိ၊ ေလာကႀကီးကို အျပဳသေဖာေဆာင္ဘနာ အေကာင္းျမင္တတ္ေတ၊ စိတ္ရွည္သည္းခံခြင့္လႊတ္တတ္ေတစိတ္ဓါတ္တိ အျမစ္မတြယ္လာႏိုင္ဆိုစြာကို အ၀ီးကိုလားၾကည့္စရာမလို။ ဂနိ အကၽြန္ရို႕ရခိုင္လူမ်ိဳးတိအပါအ၀င္ ဗမာတျပည္လံုးမာျဖစ္ပ်က္နီဂတ္ေတ ျပႆနာေပါင္းစံုကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ျမင္ႏိုင္ေရ။
အကၽြန္ အထက္မာေျပာခစြာတိကို လူစကားတတ္ေတ အဘုေခ်တိေလာက္ကိုမေျပာေက့..ေမာက္တင္ေခ်၊ ဇရြက္ေခ်၊ က်ီးေခ်တိကို သင္ပီးထားေကေတာင္ ယင္းပိုင္အသံမ်ိဳးထြက္ဖို႕တတ္ေတ။ လူမေျပာေက့ တိရိစၦာန္ေတာင္ လုပ္ႏိုင္ေရ။ အကၽြန္ရို႕ဆိုေက (၂)တန္းႏွစ္ခါ တႏွစ္လံုး “ဣတိပိေသာ ဘဂ၀ါ”ကို ဆိုရေရ။ ဂုထိေတာင္ အလြတ္ရနီသိမ့္ေရ။ ယေကေလ့ အဓိပၸါယ္ဇာလဲလို႕မီးေက ဂုထက္ထိ ဂဃနဏမသိမ့္။ ယေက ဇာအဓိပၸါယ္ဟိလဲ။ ယင္းပိုင္အခ်ိန္တိမာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္တိ၊ တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္စိတ္တိ၊ လူတေယာက္မာ ဟိသင့္ေရ စိတ္ဓါတ္ပိုင္းဆိုင္ရာတိ၊ ကိုယ္ကာယ ဖြ႕ံၿဖိဳးမႈ အစဟိေရစြာတိ လက္တိြအသံုးခ်လို႕ရဖို႕၊ အက်ိဳးဟိဖို႕ နည္းလမ္းတိအမ်ားႀကီးဟိေရ။
အၿခီခံပညာအဆင့္မာ ယင္းပိုင္စြာတိကို မသင္ပီးလိုက္ေတအျပင္ “ကိုယ္ကလဲြေက ကိုယ့္ဒူးကိုေတာင္ ကိုယ္မယံုေဂ”့….လတ္။ ဗမာျပည္ဖြတ္ေခါင္းဆိုးျဖစ္နီရေရအေၾကာင္းရင္းတိထဲမာ ေဒခ်င့္ေလ့တခုပါေရ။ ကိုယ့္မိသားစုအခ်င္းခ်င္း၊ ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအ၀ိုင္းအခ်င္းခ်င္း၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းတေယာက္ကိုတေယာက္ မယံုၾကည္လိုက္ယာဆိုေလာက္ကပင္ စိုင္းစားရာၾကည့္လီကတ္ဖိ။ အႀကီးသန္ကိုလားမစိုင္းစားေက့။ ကိုယ့္အိမ္ေခ်တအိမ္မာ တေယာက္ကိုတေယာက္ အယံုအၾကည္မဟိဆိုေက ယင္းအိမ္ေလာက္စိတ္ပ်က္ညီးေငြ႕စရာေကာင္းေရအိမ္ ကဗာမာဟိလီဖို႕မဟုတ္ယာ။ အဲ…ဗမာျပည္ဆိုေရတိုင္းျပည္မာ အုပ္ခ်ဳပ္သူအဆက္ဆက္က တိုင္းသူျပည္သားတိကို ေဒပိုင္မ်ိဳးစိတ္ဓါတ္တိကို ရိုက္သြင္းထားေရေယ။ သူရို႕အခ်င္းခ်င္းေလ့ တေယာက္နန္႕တေယာက္မယံုၾကည္ေရပိုင္ တိုင္းသူျပည္သားတိကိုေလ့ တေယာက္နန္႕တေယာက္ ယယံုကၾကည္ သြီးစည္းညီညြတ္လားဖို႕စြာကို သီေအာင္ေၾကာက္ေတ။
ၾကည္လင္၊ ေတာက္ပ၊ စူးရွဘနာ ၾကင္းလို႕လင္းလို႕ ထုတ္ခ်င္းေပါက္ျမင္ႏိုင္စြမ္းဟိေရ ငရို႕စကၡဳ(၂)ကြင္းကို သံသယဆိုေရမႈိင္းနန္႕ အတိုက္ခံလိုက္ရလို႕ ၾကက္ခိုးတိကပ္နီကတ္ရေရ။ ႏုပ်ိဳ၊ လန္းဆန္း၊ တက္ႀကြနီေရ ငရို႕ဦးေႏွာက္တိကို အဆံုးမဟိႏိုင္ေရ ကၽြန္ဇာတ္ဆက္ကႏိုင္ဖို႕အတြက္ ဓါတ္ခဲြခန္းသြင္းပနာ ေဂ်ာင္ထိုးခံနီကတ္ရေရခါ အသက္ၾဟင္ယက္တန္းလန္း လူသီေကာင္ဘ၀ပိုင္ ျဖစ္နီကတ္ရေရ။ ယင္းအက်ိဳးဆက္တိက ေဒနိအကၽြန္ရို႕ရခိုင္လူမ်ိဳးတိ ေဒပိုင္အေျခအေနမ်ိဳးထိ ေရာက္လာကတ္ရျခင္း၏ အၿခီခံျပယုဂ္လို႕ဆိုေက လြန္ဖို႕မထင္။
ေနာက္စကားပံုတခုဟိသိမ့္ေရ….“ကိုယ္က်င့္တရားဆိုစြာ ခါး၀တ္ပုဆိုးပိုင္ ၿမဲၿမံနီရဖို႕”လတ္။ ခါးမာ၀တ္ထားေရ ဒေယာစြာ လူေရွ႕သူေရွ႕မာ အိေျႏၵေဆာင္ႏိုင္ဖို႕ေလာက္၊ မကၽြတ္က်ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ရာ အာရံုစိုက္ႏိုင္ေရ။ ေယေတာင္ တခါတရီအေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနန္႕ လူေရွ႕သူေရွ႕မာ ကၽြတ္က်လားစြာတိဟိသိမ့္ယင့္။ လူမဟိေရနီရာ၊ ဆိတ္ကြယ္ေရနီရာ၊ ညဥ့္ခါ(အိပ္ေက) ကၽြတ္ယာ ယင္းဒေယာ။ ယေက ဇာမာလဲ…ယင္းသူရို႕ေျပာေရ ကိုယ္က်င့္တရား ဆိုစြာ။ ယင္းသူရို႕ေျပာေရ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုစြာ လူတိကိုဟန္ေဆာင္ဖို႕ သတ္သတ္ေျပာနီစြာေလာက္ရာဟိေရ။ ေဒခ်င့္က လူတိကို သူေတာ္ေကာင္းဟန္ေဆာင္တတ္ဖို႕ (hypocrisy) ျဖစ္ေအာင္ ေျပာေရအဆင့္ေလာက္ရာဟိေရ။
ေဒပိုင္ ပညာေရးစနစ္၊ ေဒပိုင္ႏိုင္ငံတိမာ ကၽြန္ဘ၀နန္႕ဇာတ္သြင္းခံနီကတ္ရလို႕ ေဒနိန္႕အကၽြန္ရို႕အခ်င္းခ်င္းၾကားမာ တေယာက္ကိုတေယာက္ မယံုႏိုင္၊ တေယာက္ကိုတေယာက္ အသိအမွတ္မျပဳႏိုင္။ ေဒပိုင္ျဖစ္နီကတ္စြာတိကို မစိုင္းစားမိခါ မျပင္ႏိုင္ခကတ္ေကေလ့ စိုင္းစားမိေရအခ်ိန္မာ သတိတရားနန္႕ စိုင္းစားခ်င့္ခ်ိန္ဘနာ ရန္သူတိျဖစ္စီခ်င္ေရဆႏၵကို အတတ္ႏိုင္ဆံုးမျဖစ္စီရ ဆိုေရစိတ္မ်ိဳးမြီးဘနာ အဖရခိုင္ျပည္အတြက္ သားေကာင္းသမီးေကာင္းတိ ျဖစ္ႏိုင္ဂတ္ပါစီလို႕ ဆုေတာင္းပီးလိုက္ပါေရ။
Free4waddy
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar