mandag 3. november 2008

Under the foolish step father!!!!

ပထီြးယုတ္လက္ေအာက္က ရခိုင္ျပည္


ရခိုင္ျပည္ပထြီးယုတ္လက္ေအာက္ကို က်ေရာက္နီစြာ ႏွစ္ေပါင္း(၂၂၄)ႏွစ္ မၾကာခင္ ျပည့္ပါဖို႕ယာေထာ။ ရခုိင္ ျပည္ထဲမာ ဇာဇာျဖစ္ပ်က္နီကတ္ေတဆိုစြာကို မ်က္စိနန္႕ တပ္အပ္မျမင္ရေကေလ့ နိစိုင္နန္႕အမွ် နားနန္႕ၾကား နီကတ္ရေရ။ စာတိ၊ သတင္းတိ ဖတ္နီကတ္ရေရ။ ယင္းသတင္းတိကို ၾကားလိုက္ရေက ေကာင္းေရသတင္းဆို လို႕ တခုေလ့မဟိ။ အားလံုး အမဂၤလာသတင္းတိေဂ်းယာ။ အမဂၤလာေကာင္တိ အုပ္ခ်ဳပ္နီသမွ်ကာလပတ္လံုး ေတာ့ အမဂၤလာ သတင္းကိုမၾကားခ်င္ေကေလ့ ၾကားနီကတ္ရပါဖို႕ယာ။ လူ႕စိတ္ဓါတ္၊ လူ႕ကိုယ္က်င့္သိကၡာဆိုလို႕ တျပားဖိုးေလာက္ေလ့မဟိေရ အာဏာရူးတိလက္ေအာက္မာ အကၽြန္ရို႕ရခိုင္ျပည္သူ၊ ျပည္သားတိ ဇာ ေလာက္ထိ ဒုကၡမ်ိဳးစံုကို ရင္ဆိုင္ခံစားနီကတ္လီရဖို႕ေလ့ဆိုစြာကို စိုင္းစားၾကည့္ဖို႕ဆိုေကေတာင္ ဇာကစလို႕ ဇာပိုင္စိုင္းစားရဖို႕ေလ့ မသိ။

ရခိုင္ျပည္မာ အကၽြန္ရို႕အေခ်ခါဘ၀တိကို တခါတရီအတြက္ခံစိုင္းစားမိပါေရ။ အုပ္ခ်ဳပ္ေတအစိုးရမေကာင္းလို႕ မတိုးတက္၊ မဖံြ႕ၿဖိဳးေကေလ့ စားေရး၊ ေသာက္ေရး၊ နီေရး၊ ထိုင္ေရး၊ လားေရး၊ လာေရး အစစအရာရာ ဂုလက္ ဟိအေျခအေနထက္ အဆေပါင္း ရာေထာင္မကေကာင္းပါသိမ့္ေရ။ ဆန္ရီစပါး၊ သားငါးပုဇြန္ ေပါေရတိုင္းျပည္ ျဖစ္လို႕ ဆင္းရဲသားတိအတြက္လည္း ဆန္မယွား၊ သားငါး၊ ပုဇြန္၊ ဂဏန္းဆိုေကေလ့ ကြန္ေခ်တလက္၊ ရင္းဒင္း ေခ်တခုဟိေရ ကိုယ့္မိသားစုစားဖို႕အတြက္တင္မက အိမ္နီးနားခ်င္းတိကို အျပန္အလွန္ေရာင္းစားလို႕ အပိုအ လွ်ံ၀င္ေငြတိရကတ္ေတ။ ဟင္းသီး၊ ဟင္းရြက္ဆိုေကေလ့ ျမစ္နားေခ်ာင္းနားကိုပင္လားလား၊ ေတာထဲေတာင္ ထဲကိုပင္လားလား ေတာဟင္း၊ ေတာင္ဟင္းတိ ႀကိဳက္ေတဟင္းကို ခူးစားလို႕ရေရ။ အိမ္တစ္အိမ္မာ တေယာက္ အလုပ္လုပ္ေက တအိမ္သားလံုး လေလာက္ငငွ၀မ္း၀ ႏိုင္ခကတ္ေတ။ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းရာဟိလို႕ အခ်ိန္ တန္ေက ရာသီလိုက္ပဲြတိျပင္တိ၊ ရိုးရာပဲြေတာ္တိကိုလည္း ပံုမွန္က်င္းပႏိုင္ခကတ္ေတ။

ေအခ်င့္တိကို ျပန္စိုင္းစားေက အေခ်ခါ အေဘာင္သွ်င္ရက္ျပတ္ေျပာျပဖူးေရ ဂ်ပန္ေခတ္၊ အဂၤလိပ္ေခတ္လက္ ေအာက္မာ ဇာပိုင္ဇာပိုင္နီခကတ္ရေရဆိုေရ အေၾကာင္းတိ။ ကုလားခြပ္ဖို႕လိုက္လို႕ ဇာပိုင္ၿပီးခကတ္ရေရအ ေၾကာင္းတိ၊ စီးပြါးေရးအေၾကာင္းတိကိုေျပာျပယာဆိုေက ”အဂု ယင္းေခတ္မဟုတ္ယာ၊ ယင္းခ်င့္တိကို ေျပာျပ နီလို႕အပိုရာ” လို႕ေျပာေက အေဘာင္သွ်င္ ျပန္ဆဲစြာက ”ေခတ္မေကာင္းမွာလူျဖစ္ဖို႕ နင္ရို႕” လို႕စီမၾကာမၾကာ ျပန္ ေျပာခေရ။ ေဒဂု ယင္းေျပာခေရအတိုင္း အကၽြန္ရို႕လက္ထက္မွာ ေအာက္သားမိစၦာေကာင္တိပါးမွာ ေနာက္ ကုန္းကို က်မိြနန္႕အေထာင္းခံရေရပိုင္ ခံနီကတ္ရပါေရ။

ပထြီးယုတ္ပီပီ ရခိုင္ျပည္က ဟိသမွ်သမိုင္းအမြီအႏွစ္၊ ရိုးရာယိုင္ေက်းမႈတိကို ခိုးစြာတမ်ိဳး၊ လုယူစြာတဖံုနန္႕ ရ ခိုင္ျပည္မွာ တလင္းေတာင္မပဲြသိမ့္ ဆဲြစရာပုတ္မဟိပါယာ။ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ဆိုေကေလ့ အားလံုးသိကတ္ ေတအတိုင္း ပင္လယ္ထြက္ အစားအစာ၊ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႕၊ ရနံဆီ အစဟိေရစြာတိကိုေရာင္းစားစြာနန္႕ အားမ ရသိမ့္ဘဲ အဂုတခါ ရခုိင္ျပည္က လယ္ရိုင္း၊ ေျမရိုင္းတိကို ဘဂၤလားေဒ့(ခ်္) ကုလားအစိုးရကို ငွားဖို႕လုပ္နီပါေရ။ ရခိုင္ျပည္မာ ရခုိင္သားအတြက္နီစရာ၊ လုပ္စားစရာ ၿမီမဟိယာ။

ယင္းခ်င့္ထက္ပိုဆိုးစြာက ရခိုင္ျပည္မွာဟိသမွ် ေခ်ာင္းေခ်၊ ေျမာင္းေခ်ကအစ အားလံုးကိုေလလံပစ္ေရာင္းစား နီေရ။ ယင္းယွင့္က တဖက္မွာ အိမ္ၾကက္ခ်င္းအိုးမဲသုတ္ပနာ တိုက္ပီးနီစြာလည္းျဖစ္ေတ။ တရက္ထက္တရက္ ကုန္းေကာက္စရာမဟိေအာင္ ရခုိင္ျပည္မွာ ဆင္းရဲတြင္းနက္လာကတ္ေတ။ ေတာထဲ၊ ေတာင္ထဲမွာ ၀ါးေခ်တ လံုးခြပ္ဖို႕၊ အပင္ေခ်တပင္ခြပ္ဖို႕စြာကအစ ယင္း ယုတ္ပဲ့ေရမ်က္ႏွာတိကိုၾကည့္နီကတ္ရေရ။ ဗမာျပည္မွာလည္း ျမစ္တိ၊ ေခ်ာင္းတိဟိကတ္ပါေရ၊ ယေကေလ့ ဂနိအခ်ိန္ထိ ယင္းေခ်ာင္းတိ၊ ျမစ္တိကို တနီရာမွာလည္း ေလလံ ပစ္ေရာင္းစားနီကတ္စြာကို မၾကားဖူးပါသိမ့္၊ အကၽြန္ေလ့လာမႈ အားနည္းလို႕လည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ပါလိမၼယ္။

ရခိုင္ျပည္က နင္းျပားလယ္သမတိခမာ စစ္တပ္ေဆာက္ဖို႕အတြက္လယ္တိအသိမ္းခံရစြာတမ်ိဳး၊ ေအာက္သား ျပည္ကေရာက္လာကတ္ေတ ရြင့္ျပာသတ္တိအတြက္ရြာေဆာက္ဖို႕ ၊ လုပ္စားဖို႕ကအစ ရခိုင္ျပည္သူ၊ ျပည္သား တိလိုင္ေျခာင္းထဲကအစာကို မတရားထုတ္ပီးနီကတ္ ရစြာျဖစ္ပါေရ။ ေရရွည္အတြက္ၾကည့္ဖို႕ဆိုေက ေအယွင့္ စြာ တငိြငိြနန္႕ လူမ်ိဳးတံုး မ်ိဳးျဖဳတ္နီေရအစီအစိုင္ပါ။ ေဒကိစၥတိကို ၂၀၁၀မွာ တက္လာဖို႕ ဒီမိုကေရစီလို႕ေျပာေရ အစိုးရအနီနန္႕ကား ဇာပိုင္ေျဖယွင္းပီးဖို႕လဲဆိုစြာ ေမးခြန္းျဖစ္လာပါဖို႕ေယ။

ကရင္ျပည္ရို႕၊ ရွမ္းျပည္ရို႕မာပိုင္ ရြာတိကိုမီးတိုက္၊ ေဒသခံတိကိုအားဓမၼအႏိုင္က်င့္ပနာ ထြက္ၿပီးေအာင္လုပ္နီ ကတ္စြာတိကို လူအမ်ားျမင္ႏိုင္ေကေလ့ အဂုရခိုင္ျပည္မွာပိုင္ လူမ်ိဳးတံုးမ်ိဳးျဖဳတ္နီေရအစီအစိုင္က ႏုညံ့သိမ္မိြပ နာ ပိုၿပီးေကေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းပါေရ။ ဇာေၾကာင့္ ေအနည္းကိုသံုးလဲဆိုေက တျခားကရင္ရို႕၊ ရွမ္းရို႕ကိုလုပ္ေတ ပိုင္ ရခိုင္ကိုလုပ္လို႕မရႏိုင္ပါ။ ယင္းပိုင္လုပ္စြာနန္႕ စစ္တပ္ထဲကရခုိင္သား ေျပာင္း၀တိ ယင္းသူရို႕ဖက္ကိုလွည့္ လာဖို႕စြာကိုေၾကာက္ေတ။ ဗမာစစ္တပ္ထဲမွာ အႏွိ္မ္ခံဘ၀နန္႕ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္နီကတ္ရေရ ရခိုင္သားတိ လည္း ယွယွင္းေျပာရေက လမ္းမျမင္လို႕ မခ်စ္ေကေလ့ ေအာင့္ကာနမ္းနီကတ္ရစြာပါရာ။ ယင္းရခုိင္ရဲဲေဖာ္တိ ပဥၥမံတပ္သားတိျဖစ္လာေအာင္လုပ္ကတ္ရပါဖို႕။ ေနာက္ဆံုး ျဖစ္ႏိုင္ေက ရခိုင့္ကပစ (ကာကြယ္ေရး ပစၥည္း စက္ရံု)ကို ေအာက္သားစစ္တပ္ထဲမွာ ရေအာင္တည္ကတ္ရပါဖို႕။

က်ဴးဘားသမတေဟာင္း ကတ္စထရိုကို ဇာသူက ဇာပိုင္ပင္သမုတ္သမုတ္၊ အာဏာရွင္လို႕ေျပာေျပာ အကၽြန္႕ ရင္ထဲက မဟာသူရဲေကာင္းဆိုေရ ေ၀ါဟာရကို ပ်က္ျပယ္ႏိုင္စြမ္းမဟိပါသိေယ။ အေမရိကန္တိ က်ဴးဘားတႏိုင္ ငံလံုးကို လက္၀ါးႀကီးအုပ္ပနာ ေမွာက္ခ်င္တိုင္းေမွာက္ ျပန္ခ်င္တိုင္းျပန္နီကတ္ခေရ။ တႏိုင္ငံလံုးမွာဟိေရ သ ၾကားခင္းတိ၊ ဆီးရြက္ႀကီးခင္းတိ၊ သၾကားစက္ရံုဟူသမွ်လည္း အားလံုးအေမရိကန္တိကရာပိုင္ေရ။ ယင္းပုိင္အၿခီ အနီကနီၿပီးေက ကတ္စထရိုဦးေဆာင္ပနာ လူေလးငါးေျခာက္ေယာက္နန္႕ အေမရိကန္ပိုင္စြာတိအားလံုး ကို ျပန္သိမ္းယူခပနာ က်ဴးဘား ျပည္သူတိလက္ထဲကို ျပန္ေရာက္ေအာက္ ျပန္ထည့္ပီးႏိုင္ခေရ။

ယင္းပိုင္ မေကာင္းဆိုး၀ါးမိစၦာေကာင္တိကို တုိက္ထုတ္ဖို႕အတြက္ အိုင္ယာလန္ႏိုင္ငံမွာပုိင္ ”ဆင္ဖိန္း(Sinn Fein)”တိ ရခိုင္ျပည္မွာ အမ်ားႀကီးလိုနီပါယာ။

ကဗ်ာဆရာ ေနာင္ရဲခိုင္ကေတာ့ ေပါက္ေတာေရႊေျမ၊ မဂၢဇိန္း၊ အမွတ္(၂)မွာ ရီြးခေရ ကဗ်ာေခ်တပိုဒ္ပိုင္ -

ဖိုးေခါင္ေတာင္ထက္မွာ
မ်ဥ္းေျဖာင့္တေၾကာင္း
ဆဲြၾကည့္ကတ္ဖို႕ဆိုေက
အကို ဇာနီရာမွာမဆို
ပါျဖစ္ေအာင္ပါဖို႕ဆို။ လို႕ ေျပာထားပါေရ။

အကၽြန္႕အနီနန္႕ ေျပာရဖို႕ဆိုေကေတာ့ခါ ရခိုင္သားတိအားလံုး စစုစစည္းနန္႕ အိပ္ဇိုးဒတ္(Exodug)သေဘၤာ ေခ်တစင္းေလာက္ ေဆာက္ႏိုင္ကတ္ဖို႕ဆိုေက ယင္းသေဘၤာကုန္းပတ္ထက္မွာ သံခ်ီးပင္ေခါက္ရေခါက္ရ၊လက္ အံသီေအာင္ ရီပင္ပစ္ရပစ္ရ လိုက္ခ်င္ပါယင့္ ----။ ။

”ေၾကာက္တတ္ေတလူစြာ အၿမဲတမ္းအေျခာက္ခံရေရ”

ရခိုင္သားတိုင္း လြတ္လပ္အီးခ်မ္းႏိုင္ကတ္ပါစီ။ (ႏို၀ဘၤလ (၃)ရက္၊ ၂၀၀၈ခုႏွစ္)

fredag 31. oktober 2008

Current educational situation in Arakan!!!!

ရခိုင္ျပည္ပညာရီး ပစၥကၡအေျခအေန

အကၽြန္ရို႕ ရခုိင္ျပည္မာ လက္ဟိအနီအထားအရ ပညာရီးအၿခီအနီေျပာျပဖို႕မေကာင္းေယာင္စုတ္ျပတ္သတ္နီ စြာကို ရင္နာနာနာင့္ တစိေခ်တင္ျပလိုက္စြာပါ။

အဂုပစၥကၡအၿခီအနီအရ ရခိုင္ျပည္မာ လူဦးေရ (၂၇)သိန္းဟိဖို႕လို႕ ခန္းမွန္းရပါေရ။ ျပည္နယ္စုစုေပါင္းဧရိယာ အက်ယ္အ၀န္းေရ ၁၄၂၀၀ စတုရန္းမိုင္အက်ယ္အ၀န္းဟိပါေရ။ ၿမိဳ႕နယ္ (၁ရ)ၿမိဳ႕နယ္မာ စာရြီးသူလက္လွမ္းမီ သေလာက္၊ သုေတသနျပဳထားခ်က္အရ၊ တဆင့္မီးျမန္းခ်က္တိအျပင္ ကိုယ္တိုင္ကြင္းဆင္း မ်က္တိြလက္တြိတိ ကို တင္ျပစြာျဖစ္ေၾကာင္းပါ။

အထက္ကဆိုခေရအတိုင္း အကၽြန္ေလ့လာထားခ်က္အရ မူလတန္းေက်ာင္းတိမာ ေက်ာင္းသာဦးေရ တႏွစ္ ထက္တႏွစ္နည္းလာစြာကို တိြရပါေရ။ ဂရပ္နန္႕ေဖာ္ျပရဖို႕ဆိုေက မကၠလာကိုထလန္းၾကားလွန္ထားစြာပိုင္။ ဇာတီအဖ်ား ေအာက္သို႕စိုက္ထားေယွာင္ပိုင္ပါေယ။ ဆိုလိုစြာက ေဒပိုင္ပါ၊ ေက်ာင္း၀င္ႏႈန္းတႏွစ္ထက္တႏွစ္ နည္းလာစြာကို ေျပာစြာပါ။ အဓိကအားျဖင့္ မူလတန္းမာ အၿခီခံအက်ဆံုးေက်ာရိုးျဖစ္ေတ သူငယ္တန္း(၀ေခ်တန္း)ေက်ာင္း၀င္ႏႈန္းနည္းလာစြာေရ ေၾကာက္ဖို႕ေတာင္ေကာင္းပါေရ။

ေနာက္ဆယ္စုႏွစ္ေလာက္မၾကာခင္ မူလတန္းေက်ာင္းတိကိုပိတ္ထားရဖို႕အၿခီအနီျဖစ္နီစြာ မ်က္ျမင္ကိုယ္တိြပါ။ သံုးၿမိဳ႕နယ္၊ ငါးၿမိဳ႕နယ္ေလာက္ ကြင္းဆင္းစစ္ဆီးထားပါေရ။ တျခားၿမိဳ႕နယ္တိကိုလည္း ခိုင္လံုေသာသတင္းအ ခ်က္အလက္တိအရ သိထားၿပီးျဖစ္ပါေရ။ (မူဆလင္လူမ်ိဳးတိမ်ားေရရြာတိကို မဆိုလိုပါ)။ ေယဇူးနန္႕ ထုတ္ယူ ဆင္ျခင္၊ ၿခံဳငံုဆင္ျခင္သံုးသပ္ၾကည့္ဖို႕ဆိုေက အမွန္ပင္ မူလတန္း၊ သူငယ္တန္းေက်ာင္း၀င္ႏႈန္းနည္းလာစြာကို ဇာေၾကာင့္လဲ၊ ဇာအတြက္လဲလို႕ စာရြီးသူေလ့လာၾကည့္ေရခါ ေအာက္ပါအခ်က္တိကိုတြိရပါေရ။

ပထမတခ်က္ ရခိုင္သမေသွ်တိ အေခ်မေပါက္ကတ္ပါယာ။(အမ်ားစု)အေခ်ေပါက္ႏႈန္းက်ဆင္းလာပါေရ။ ေက်း ရြာတခ်ိဳ႕ကိုေရာက္ေက အေခ်ငိုသံၾကားရခဲေရ။ ၀မ္းပူမ တိြရခဲေရ။ ဇာေၾကာင့္ အေခ်မေပါက္ကတ္လဲလို႕ ဆက္ လို႕ဆန္းစစ္ၾကည့္ေရခါ ဆင္းရဲက်ပ္တည္းလို႕ဆိုရပါဖို႕။ ဇာေၾကာင့္ဆင္းရဲက်ပ္တည္းလဲဆိုခေက အေျဖတိက အမ်ားႀကီးပါ။ ယင္းအထဲက တခ်ိဳ႕ကိုတင္ျပပါေမ။ ရခိုင္သားတိလုပ္စားမျဖစ္ေအာင္ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုနန္႕ ဗမာအစိုးရက ႏိုင္ထက္စီးနင္းလုပ္နီလို႕ျမင္သာေရ။ ဥပမာတခုေျပာပါေမ။ အယင္ေခါက္က ဆန္စပါး၊ သားငါး တိကို ရခိုင္သားတိရာစားသံုးေရ၊ ကုန္သြယ္ေရ။ ေအဂု ရခုိင္ျပည္ကိုသူရို႕ပါးက စားဖို႕ပစေပါက္(ပါးစပ္ေပါက္)တိလႊတ္လုိက္ေတ။ တပ္ရင္းတိ ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕မာ သံုးရင္း၊ ငါးရင္း၊ ဆယ္ရင္းခ်လိုက္ေတ။ စားဖို႕လူတိေပါလာယာ။ ယၿပီးေက ယင္းသူရို႕ကိုယ္တိုင္၊ ယင္းသူရို႕နန္႕နီးစပ္ေတလူတိ ဆန္စပါးအစ၊ သားငါးအဆံုး၊ ဓါတ္ေငြ႕မက်န္ ကုန္သြယ္ေရာင္းစားကတ္ေတ။ ေယေက ရခိုင္သားအမ်ားစုမဲြျပာက်လာေရ။ အႀကီးဆံုးဆင္းရဲရေရ အေၾကာင္း တခုက အဂုအခါ ရခိုင္ျပည္ၿမိဳ႕၊ရြာတိုင္းမာ ခ်ဲဒိုင္တိ။ စစ္ေတြၿမိဳ႕လမ္းမႀကီးမာ ခြီးခ်ီးေပါေရပိုင္ေပါလို႕။ ခ်ဲနန္႕ တိုက္ဆိုင္နီလို႕ ကုန္းေကာက္စရာမဟိစြာတမ်ိဳး။ ယေလာက္စြာမာ တရက္တရက္လာေရ ဗမာျပည္ကအရက္ ကားတိ ပဒုန္းခ်င္းယွက္နီစြာကို ရခိုင္သားတိအရက္ေသာက္လို႕ၿခီကတ္စြာတဖံု။ ေယခါမာ ရခိုင္သမတိမာ ေခတ္မီသေယာင္နန္႕ (Family plan) လုပ္လာကတ္ပါေရ။ ယေက မူလတန္းေက်ာင္းတိအတြက္ ကုန္ၾကမ္းမ လာယာႏွက္ရာ။

တခ်ိဳ႕ရြာတိမာ အေခ်တိေတာ့ တြိရပါေရ။ ငါးရွာ၊ ဟင္းခူး၊ ၀ါးခြပ္၊ စ်ီးေရာင္း၊ စားပဲြထိုး၊ ကူလီ၊ အလွဴခံ။ ေဒအ ေခ်တိ ဇာေၾကာင့္ေက်ာင္းမေရာက္ကတ္လဲ၊ ဆင္းရဲကတ္လို႕။ တခ်ိဳ႕မာ ဆင္းရဲေကလည္း လူရတတ္ကတ္ေရ။ ၿဖီဆီးရာကား ယင္းယွင့္ရာဟိေရ။ က်န္းမာေရအသိပညာလည္းနည္း။ ယင္းပိုင္ မဟိဆင္းရဲသား မိဖတိေဂ်းယာ အေခ်ေပါက္ကတ္ပနာ ဟိေရလရတတ္(သထီး)တိက်ေက တေယာက္ဆိုေက က်ီယာ။

ေနာက္တခုက လင္ေယာက်ၤားတိ ျပည္တြင္း ဖားကန္႕၊ ျပည္ပထိုင္းအဆံုး လားခကတ္ေတ။ အေခ်တိ ဇာလာဖို႕ လဲေယ။ ေနာက္တခုက ရယ္ဖို႕ေတာ့ခါေကာင္းပါေရ။ ရခိုင္သမ ပညာတတ္တခ်ိဳ႕ အပ်ိဳႀကီးလုပ္ကတ္ေတ၊ ရခိုင္ သားတခ်ိဳ႕ သာသာနာေဘာင္၀င္ကတ္ေတ၊ ယေက ေက်ာင္းသို႕အေခ်တိမေရာက္ယာ။ ေက်ာင္းသားတိရာ နည္းလာလား၊ ဆရာ၊ ဆရာမတခ်ိဳ႕ အက်င့္ပ်က္ ျခစားလာကတ္ေတ။ စာမျပကတ္၊ နယ္မွာစပါးေတာင္း ဆရာ တိနန္႕လႊဲထားကတ္စြာ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္း။

ဇာေျပာေကာင္းဖို႕လဲ၊ အရာ၀ါ တဲြဖက္၊ တဲြခ်ိတ္၊ စိုးတဲြ ကန္ကားမကန္၊ ရခိုင္ျပည္ၿမိဳ႕ရြာတိုင္းမွာ။ ယေက မ်က္ ျဖဴဆိုက္လီ၊ ဆရာႀကိဳက္လီ၊ ရခိုင္ျပည္က အရည္အခ်င္းမွီေရ အေခ်တိမထြက္ယာ။ ယေက ဗမာအစိုးရ အုပ္ ခ်ဳပ္လို႕ ေကာင္းလီႏွက္ရာ။

ယပိုင္နက္လာလတ္စြာ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ တကၠသိုလ္၀င္တန္းစာေမးပဲြမွာ ရခိုင္ျပည္နယ္ အဆင့္ (၁၅)ကိုက်လားခစြာ ကို ၾကည့္ကတ္ပါဖိေယ။ ယေလာက္ဆိုေက ရခိုင္ျပည္ ပစၥကၡပညာေရးအေျခအေနကို နားလည္ကတ္ဖို႕လို႕ ယံုၾကည္ပါေရ။

ေဒစြာတိအားလံုးေရ အုပ္ခ်ဳပ္ေတအစိုးရေၾကာင့္ ဖိႏိွပ္ခံနီရေရျပည္သူတိမာ နင္းျပားဘ၀က မလြတ္ေရလမ္းျဖစ္ ေတအတြက္ ” ေအာ္ အဘာရို႕ အမင္ရို႕ ရခိုင္ျပည္သူ၊ ျပည္သားတိကို မကယ္ႏိုင္ကတ္ယာလားယေဂ၊ ျပည္ပ မာေဂ်း နီကတ္ဖို႕ယာလား၊ ျပည္တြင္းျပည္ပ ေပါင္းစည္းပနာ စည္းလံုးညီညာ ေအာင္ေၾကာင္းျဖာဖို႕ အခ်ိန္က် ယာျဖစ္ေၾကာင္း၊ တတ္ႏိုင္ဖို႕ဖက္က ကူညီကတ္ပါအေၾကာင္း ရခိုင္သားအေပါင္းကို ေဒေဆာင္းပါး တပိုင္းတစ နန္႕ ႏႈိးေဆာ္လိုက္ပါေရ။ ။

ေစတနာ သစၥာတရားနန္႕
ခိုင္သြီးနီ (ကိန္းသာၿမီ)
(၁၅၊ ၁၀၊ ၂၀၀၈)


မွတ္ခ်က္။ ။ ျပည္တြင္းမာ လက္ဟိေက်ာင္းဆရာ(သူငယ္ခ်င္း)တေယာက္စာကို မူရင္းအတိုင္း ေဖာ္ျပလိုက္ပါေရ။

tirsdag 21. oktober 2008

Starve!!!!

ငတ္မြတ္ျခင္း

ကမၻာၿမီတခြင္မာ
ၿဖီမရႊင္ေရ မ်က္ႏွာနန္႕
နီမ၀င္ တိုင္းျပည္တိကို ေငးနီဂတ္ရေရ ---- ။

ထီမထင္ ရခိုင့္မာန္(ဟန္)၀င့္စြာနန္႕
လီဘ၀င္ ဟပ္ဗ်ာလ္
ရႊီရင္မာ ပီတိျဖာလို႕
ၾကည္ရႊင္စြာ တခါေလာက္
လြတ္ေျမာက္လိုက္ ခ်င္ေရႏွမ္း ---- ။

ခိုင္ေနာင္ဂ်ိန္ (၁၃ ၅၈ နာရီ၊ ေအာက္တိုဘာလလ (၂၁)ရက္၊ ၂၀၀၈)။

lørdag 18. oktober 2008

To Develop

တိုးတက္ကတ္စီခ်င္ပါေရ


အမွားမလုပ္ဖူးေရလူလို႕ ေလာကမာ မဟိ၊ တခါအမွားလုပ္ဖူးထားေရလူေရ တခါ လည္းအမွားမ လုပ္ဖူးသူနန္႕ စာေက ေနာက္တခါထပ္မမွားဖို႕မတြက္ သတိပိုထားဖို႕ ထင္ေရ။ ယင္းဇူးနန္႕ အမ်ိဳးသားအခ်င္းခ်င္းၾကားမာ ဟိ ခကတ္ေတပဋိပကၡတိကို အယင္ဆံုးျပန္လည္ေျဖယွင္းကတ္ရပါဖို႕။ ယင္းပိုင္ေျဖယွင္းေရနီရာမွာ အမွားလုပ္မိ ဖူးခေရလူကလည္း မွားေၾကာင္းကိုရိုးသားပြင့္လင္းစြာ၀န္ခံရဖို႕ျဖစ္ေတပိုင္ က်န္လူတိကလည္း ၾကည္ျဖဴစြာခြင့္ လႊတ္ႏိုင္ကတ္ရပါဖို႕။ အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ယံုၾကည္မႈမျဖစ္မနီ တည္ေဆာက္ကတ္ရဖို႕ အခ်ိန္က်နီပါယာ။ လား နီက်လမ္းအတိုင္းလားနီကတ္လို႕ တခုလည္းခရီးမေပါက္၊ အရာမေရာက္စြာကို လက္တိြဒိဌဓမၼ လက္ဟိအေျခ အေန တိက ေဖာ္ျပနီပါယင့္။ ေအယွင့္က ပထမဆံုး၊ အေရးအႀကီးဆံုးနန္႕ ယင္ႏိုင္သမွ်အယင္ဆံုး အေကာင္ အထည္ေဖာ္ကတ္ရဖို႕ အလုပ္ျဖစ္ပါေရ။

အမ်ိဳးသားရီးအတြက္လူတိုင္းမာ တာ၀န္ဟိေရ၊ လူတိုင္း အမ်ိဳးသားရီးမာ ႏိုင္ေရတာ ၀န္ကို ယူကတ္ရဖို႕၊ ကိုယ့္ တိုင္းျပည္၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ဂနိဇာအေျခအေနကိုေရာက္နီယာ လဲဆိုစြာကို အျပန္အလွန္စိုင္းစားသံုးသပ္ကတ္ ဖို႕လိုေရ၊ ရခိုင္အေရးကို ရခုိင္တိမစိုင္း စကားေက ဇာေအာက္သားေလ့လာစိုင္းစားပီးဖို႕မဟုတ္။ ဇာကုလားေလ့ စိုင္းစား လိမ့္ေမမဟုတ္။ ေအအခ်ိန္မာ မစိုင္းစားႏိုင္၊ မဆင္ျခင္ႏိုင္၊ မသံုးသပ္ႏိုင္၊ ျပန္လည္ျပဳ ျပင္ရီးကိုမလုပ္ ႏိုင္ကတ္ေတ မၾကာေရတနိန္႕မာ ရခိုင္သားတိ ”ေထာက္က်ာ” ေဆာင္းသူေဆာင္း၊ မေဆာင္းေက ”ေမာင္ေရႊရိုး အက” ကဖို႕ ပုသိမ္ထီး၀ယ္ထားလီ ကတ္ပါဖိ။

သူလုပ္ဖို႕လိုလို၊ ကိုယ္လုပ္ဖို႕လိုလို ေစာင့္နီကတ္ရဖို႕အခ်ိန္မဟုတ္ပါယာ၊ ယင္းပိုင္ ေစာင့္ခေရအခ်ိန္ အတိုင္း အတာေက်ာ္လြန္လားခပါယာ။ ယင္းဇုနန္႕ အမ်ိဳးသားရီးအ ေပၚမွာ စစ္မွန္ေရေစတနာအရင္းခံနန္႕ လုပ္ကိုင္နီ ကတ္ေတလူတိ၊ အဖဲြ႕တိကို ျပည္ သူတိအနီနန္႕ ကိုယ္စြမ္းဥာဏ္စြမ္း ဟိသေလာက္ ထိထိေရာက္ေရာက္ပူး ေပါင္းပါ၀င္ကတ္ဖို႕ ေျပာခ်င္ပါေရ။ ယၿပီးေက ရခိုင့္အေရးမာ ငါရုိ႕နန္႕မဆိုင္၊ ငါရို႕ကေက်ာင္း သားရာ၊ ငါရို႕က ၀န္ထမ္းရာ၊ ငါရို႕က လယ္၊ ေတာင္ယာလုပ္နီစြာရာ၊ ငါရို႕ကစက္ရံု မာလုပ္နီစြာရာဆိုၿပီးေက ဖာသိဖာသာ မနီ သင့္ပါဗ်ာလ္။

ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကိုအဂင့္ဂင့္ခ်စ္ေတဆိုေက ပါးစပ္ကေျပာနီရံုေလာက္ နန္႕မၿပီးပါ၊ အနီးစပ္ဆံုး၊ လက္ဟိျဖစ္ပ်က္နီေရအေျခအေနတိကို ေလ့လာပနာ အ ေကာင္းဆံုးအေျဖတခုရလာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းလုပ္ ေဆာင္ကတ္ဖို႕ အားလံုးမာတာ၀န္ ဟိပါေရ။ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ပါ၀င္လုပ္ကိုင္ဖို႕ အေျခအေနမပီး သိမ့္ေကေတာင္မွ တာ၀န္ယူလုပ္ေဆာင္နီကတ္ေတ ပုဂိၢဳလ္တိကို ႏုတ္နန္႕ျဖစ္ျဖစ္၊ စာေခ်နန္႕ပင္ျဖစ္ျဖစ္ ေျပာ သင့္ေရလို႕ထင္ပါေရ။ ယင္းပိုင္အေလ့အက်င့္မ်ိဳးတိကို အဂုကပင္ေလ့က်င့္ထားႏိုင္မွ တနိန္႕နိန္႕ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ဒီမိုကေရစီစနစ္နန္႕ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္ စုပင္ျဖစ္လာလာ၊ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ေရ ရခိုင့္ျပည္သူ႕သမတ ႏိုင္ငံပင္ျဖစ္လာလာ အစိုးရနန္႕ျပည္သူၾကားမာ အျပန္အလွန္ထိမ္းၫွိလားႏိုင္ေရ အေလ့အက်င့္ တခုျဖစ္လား ပါဖို႕။ ယင္းပိုင္ရာမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္နန္႕မဆိုင္ဆိုပနာ တံုဏိဘာေ၀နီ ကတ္ဖို႕ဆိုေက ရခိုင္ျပည္သူ႕သမတႏိုင္ငံ ျဖစ္လာေကေတာင္ ရခိုင္အာဏာသွ်င္စနစ္ စနစ္ဆိုးေအာက္က ရုန္းထြက္ႏိုင္ကတ္ဖို႕မဟုတ္ပါ။

တဖက္မာ ယင္းပိုင္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေတပိုင္ အျခားတဖက္မာလည္း မိမိရို႕လက္ဟိ ေရာက္ဟိနီထိုင္ကတ္ ေတ လူမႈပါတ္၀န္းက်င္အသိုင္းအ၀ိုင္းကနီၿပီးေက ကိုယ့္ တုိင္းျပည္၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအတြက္ စီးပြါးေရး၊ လူမႈေရး၊ က်မၼာေရ၊ ပညာေရး၊ စိုက္ပ်ိဳး ေရး၊ မြီးျမဴေရး စေရက႑အသီးသီးက အက်ိဳးဟိႏိုင္ေရစြာတိကို ေလ့လာမွတ္ သားကတ္ရပါဖို႕။ ဂနိဆိုေက ရခုိင္သားတိစြာ ကမၻာအႏွံ႕မွာ ေရာက္ဟိအၿခီခ်နီထိုင္နီ ကတ္ပါယာ။ မတူကဲြျပား ျခားနားေရ လူ႕ပါတ္၀န္းက်င္ေပါင္းစံုမာ ဟိလီကတ္ပါဖို႕ထင္ ေရ။

ယေကေလ့ က်ေနာ္ အဓိကဦးစားပီးေျပာခ်င္ေရလူတိကေတာ့ ငါး၊ ပုဇြန္ဖမ္း/ေမြးျမဴ ေရးလုငန္းတိမွာ လုပ္ ကိုင္နီကတ္ေတလူတိနန္႕ စိုက္ပ်ိဳးေရးက႑တိမာ လုပ္ကိုင္နီ ကတ္ေတ ရခိုင္သားတိကို ေျပာခ်င္ပါေရ။ ဇာျဖစ္ လို႕လဲဆိုေက ရခုိင္ျပည္စြာ အားလံုး သိကတ္ေတအတိုင္း ယင္းစီးပါြးေရးႏွစ္ခုကို အမွီျပဳနီကတ္ရလို႕ျဖစ္ပါေရ။ ရခိုင့္ပင္လယ္ျပင္နန္႕ ရခုိင္ၿမီတိ ဟိနီသမွ်ကာလပတ္လံုလည္း အမီွျပဳနီကတ္ရပါဖို႕သိမ့္။

ဥပမာ ထုိင္းႏိုင္ငံထဲက စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံတိမာ လုပ္နီကတ္ေတ ရခိုင္သားတိမကန္ဟိပါ ေရ။ ထိုင္းႏိုင္ငံသားတိ စိုက္ပ်ိဳးေရးက႑မာ ဇာပိုင္စီးပါြးျဖစ္ေအာင္လုပ္ကတ္ေတလဲ။ ႏွင္းဆီပန္း၊ အာလူ၊ စပ်စ္၊ ေကာ္ပီဖူး/ပြင့္၊ မလာဥ အစဟိေရ စိုက္ခင္းတိကို ဇာပိုင္နည္းစနစ္တိနန္႕ လုပ္ကတ္ေတလဲ။ ထုိင္းနန္႕ ရခိုင္ျပည္နန္႕ ရာသီဥတု ယင္း ေလာက္ထိအမ်ားႀကီးမကြာထင္ပါေရ။ ယင္းပိုင္ ကိုယ္ရို႕ေလ့လာမွတ္သားလို႕ရလာ ေရ အသိပညာတိကို ကိုနန္႕နီးစပ္ရာ ရခိုင္ေတာင္သူလယ္သမားတိကို ျပန္လည္ ျဖန္႕၀ီပီးကတ္ပါ။ ဇာအခ်ိန္မာ ရီပီးေရ၊ ဇာအခ်ိန္မာ ေျမဆီထည့္ေရ ယင္းပိုင္စြာေခ် တိက အမႈမဲ့၊ အမွတ္မဲ့ မနီကတ္ပါကဲ့လို႕ တိုက္တြန္းခ်င္ပါေရ။ ေအခ်င့္စြာ ရခုိင္ ျပည္ နန္႕ ရခိုင္လူမ်ိဳးတိုးတက္ဖို႕အတြက္ အဓိကအခန္းက႑တခုျဖစ္ပါေရ။ ရခိုင္ျပည္မာ ရခိုင္လူမ်ိဳး (ခန္႕မွန္း ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္)စြာ ေအလုပ္ငန္းတိနန္႕ အသက္မြီး၀မ္း ေက်ာင္းလုပ္နီကတ္ရစြာကို အားလံုးအသိပါရာ။

ယင္းပိုင္နည္းတူ တျခားတျခား ႏိုင္ငံတကာမာ ေက်ာင္းတက္နီကတ္ေတ ရခိုင္လူငယ္ေခ်တိ၊ အလုပ္အကိုင္ လုပ္နီကတ္ေတလူတိ၊ စီးပါြးေရးလုပ္ငန္းလုပ္နီကတ္ေတ လူတိကလည္း မိမိရို႕အတိြအႀကံဳတိ၊ ယင္းအထဲက ကိုယ့္လူမ်ိဳးအတြက္ အက်ိဳးဟိ ႏိုင္စြာတိကိုေလ့လာမွတ္သားပနာ ျပန္ၿပီးေကျဖန္႕၀ီပီးကတ္ပါ။က်ေနာ္ရို႕ ရခိုင္ လူမ်ိဳး မာ ဂနိအခ်ိန္ထိ တျခာလူမ်ိဳးနန္႕စာက သတင္းအခ်က္အလက္၊ သေဖာထားအျမင္၊ အတိြအႀကံဳဖလွယ္ မႈတိ ေကာင္းအားနည္းနီကတ္ပါသိမ့္ေရ။ ဂနိလက္ဟိ သက္ဟိ ထင္ယွား ဟိနီကတ္ေတလူတခ်ိဳ႕မာ ဘ၀ကို ပီးဆပ္ ပနာ ရထားေရအတိြအႀကံဳတိ ေျပာလို႕မဆံုးေအာင္ဟိကတ္ပါေရ။ ယင္းအတိြအႀကံဳတိစြာ ရခိုင့္သမိုင္း မာ ေနာက္လာဖို႕မ်ိဳးဆက္သစ္တိအတြက္လည္း ကေဂါင္းအေရးႀကီးေရလို႕ က်ေနာ္ျမင္ေရ။ ယေကေလ့ ယင္း ကိစၥတိကို သူရို႕ကလဲြၿပီးေက တေယာက္လည္းမသိ။ ရခိုင္ျပည္ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ဥကၠဌႀကီး ခိုင္မိုးလင္းဦးေဆာင္ပနာ ကရင္ျပည္က ရခိုင္ျပည္ထိခ်ီ တက္ခေရလမ္းေၾကာင္းေရ ကမၻာ့သမိုင္းမာေတာင္ စာ တင္ေလာက္ေတ။

ယင္းခရီးစြာ အာရွတိုက္မွာ အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ တရုတ္ျပည္က ေမာ္ စီတုန္းဦးေဆာင္ေရ လီ ရွစ္ေထာင္(၈၀၀၀)ခရီးကို ခ်ီတက္ပဲြၿပီးေက ဒုတိယခရီးအ ရွည္ဆံုးခ်ီတက္ပဲြျဖစ္ေတ။ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်ပါ၀င္ခ ေရလူတိ အသက္ရွင္ဟိနီတုန္းမာ ယင္းသမိုင္းေခ်တခုကို လူအမ်ားသိေအာင္၊ တတ္ႏိုင္ေက ကမၻာသူ၊ ကမၻာ သားတိသိေအာင္ ဖြင့္ျပခစီခ်င္စြာကေတာ့ က်ေနာ့ဆႏၵပါ။

က်ေနာ္ ဂုပိုင္ရြီးနီစြာတိကို လူတိကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးထင္ႏိုင္ပါေရ။ တခ်ိဳ႕ကလည္း အေကာင္းျမင္ႏိုင္ေရပိုင္၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း ”အလကားပါရာေ၀၊ ငေပါႀကီးရာ” လို႕ ေျပာခ်င္ေျပာ ကတ္ဖို႕။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ကဲ့ရဲ႕သၿဂၤ ိဳလ္ျပဳ ခ်င္ျပဳကတ္ပါဖို႕၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း ယင္းသူ ကား ဇာတခုလုပ္ႏိုင္လို႕လဲ ဆိုပနာမီးခ်င္ေက မီးကတ္ပါဖို႕။ ယင္းပိုင္ မီးေရလူဟိ ေရဆိုေကေတာ့ခါ ယင္းအမီးကိုေျဖယင္းနန္႕ က်ေနာ္ဖတ္ဖူးေရအေၾကာင္းအရာေခ်တခုနန္႕ တခါ တည္းမွ်၀ီပီး လိုက္ပါမယ္။

ယင္းအေၾကာင္းအရာေခ်ကေတာ့ အေမရိကန္နန္႕ ရုရွားစစ္ျဖစ္ခ်င္ခ်င္ တဖက္နန္႕တဖက္ အေျခအေနလံုး၀တင္းမာနီေရ အခ်ိန္မွာပါ။ ရုရွားရီငုပ္သေဘၤာတိ အစြမ္း ထက္ျမက္လြန္းအားႀကီးလို႕ အေမရိကန္က မ်က္ျဖဴ ဆိုက္၊ ေခါင္းညီးနီရေရအေျခ အေနပါ။ အေမရိကန္တိ ရုရွားရီငုပ္သေဘၤာတိရန္ကို ျပန္ၿပီးတိုက္ခိုက္ခုခံဖို႕ အတြက္ ဇာလုပ္လို႕ ဇာကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္နီပါေရ။ ယင္းပိုင္ျဖစ္နီေရအခ်ိန္မာ အေမရိကန္ လႊတ္ေတာ္မာလည္း ယင္းကိစၥကို အႀကိတ္အနယ္ေဆြးေႏြးကတ္စြာလည္း တရက္ထက္တရက္ အခ်ိန္ရာကုန္လာေရ အေျဖရွာလို႕ မရ ျဖစ္နီပါေရလတ္။

တရက္နိခါ အေမရိကန္ရီတပ္သေဘၤာတိကို ရုရွားစစ္ၿမီျပင္မာ လက္ဟိဦးေဆာင္နီ ေရဗိုလ္ခ်ဳပ္တေယာက္ ယင္းအစည္းအေ၀းကို တက္လာပါေရ။ ယင္းအစည္းအေ၀းမာ အေျဖရွာလို႕မရျဖစ္နီစြာကို သူကအႀကံတခုပီး ပါေရ။ သူပီးေရအႀကံကေတာ့ ” ရုရွားရီငုပ္သေဘၤာတိကို ရီေအာက္ကနီ ရီထက္ကိုအလိုအေလ်ာက္ေပၚတက္ လာေအာင္လုပ္ရဖို႕၊ ယေက ကိစၥျပတ္ယာ” ဆိုပနာ အႀကံပီးလိုက္ပါေရ။ ေယခါ အစည္း အေ၀းခန္းမတခုလံုး မွာ ဟိနီကတ္ေတ သမတကအစ ၀န္ႀကီးတိ၊ အမတ္တိအား လံုးတိမ်က္စိစြာ ယင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ပါးကို တၿပိဳင္တည္း စုၿပံဳေရာက္လာကတ္ပနာ ”ယင္းရု ရွားရီငုပ္သေဘၤာတိကို ရီေအာက္ကနီ ရီထက္ကို အလိုအေလ်ာက္ေပၚလာ ေအာင္ ဇာပိုင္လုပ္ရပါဖို႕လဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္” ဆိုပနာ တေယာက္တေပါက္ ၀ုိင္းမီးကတ္ပါေရလတ္။ ေယခါ ယင္းဗိုလ္ ခ်ဳပ္က ဇာပိုင္ေျဖေရထင္ကတ္ပါလဲ။

ယင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျဖလိုက္စြာကေတာ့ -
”ဇာပိုင္လုပ္ရဖို႕လဲဆိုစြာကို ငါ့လာမမီးကဲ့။ ငါစြာ စစ္တိုက္နီေရ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တေယာက္ရာ ျဖစ္ေတ၊ သိပၸံပညာသွ်င္ တေယာက္မဟုတ္ပါ။ က်ေနာ့္ စိတ္ကူးနန္႕အျမင္ကို တင္ျပ စြာရာျဖစ္ပါေရ။ လက္တိြလုပ္ကတ္ရဖို႕စြာက သမ တႀကီးအပါအ၀င္ အစိုးရအဖဲြ႕နန္႕ သိပၸံပညာသွ်င္တိရာျဖစ္ေတ” လို႕ေျပာလိုက္ပါေရ။ က်ေနာ္လည္းယင္းပိုင္ က်ေနာ့္ စိတ္ကူးနန္႕အျမင္ေသွ်တိကို တင္ျပရစြာရာျဖစ္ပါေရ။လက္တိြလုပ္ကတ္ရဖို႕စြာက ရခိုင္သားတိုင္းမာ တာ ၀န္ဟိပါေရ။ ရခိုင္လူမ်ိဳးတခုလံုး ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးစီခ်င္ေရဆႏၵနန္႕ တင္ ျပစြာပါရာ။ မွန္စြာကိုေျပာေဂ ရခိုင္ျပည္ ႀကီး လြတ္လပ္ေရးရပါစီ --- လို႕ အက်ိန္ခံ လိုက္ပါယင့္ ----။ ။
အားလံုးက်မၼာ၊ ခ်မ္းသာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ကတ္ပါစီ။

søndag 12. oktober 2008

Puppy and Parties!!!!

ျပည္သူနန္႕ ေတာ္လွန္ရီး
ပါပီကေလး ပုတုတု
သူ ့စကားက ၀ု၀ု
သူ ့စကားလူမသိ
လူ ့စကား သူမသိ
သနားပါဘိ။

ေအကဗ်ာေခ်စြာ က်ေနာ္ရို႕အေခ်မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀ခါ ဆိုလို႕ေေကာင္းေရ အတြက္ ေက်ာင္းသား တိုင္းနီးပါးအလြတ္ရလီကတ္ဖို႕ထင္ပါေရ၊ အဓိပါယ္ကလည္း လြယ္ေရ။ ရွင္းလည္းရွင္းေရအတြက္ အေခ်တိအ တြက္ မ်က္စိထဲမွာ ကြင္းကြင္းကြက္ ကြက္ျမင္ၿပီးေက ခံစားလည္းခံစားႏိုင္ပါေရ။ က်ေနာ္ဇာျဖစ္လို႕ ေဒကဗ်ာ ေခ်ကို ျပန္ေျပာင္းသတိရလာလဲဆိုေက အဓိကအရင္းခံကေတာ့ ရခိုင့္ေတာ္လွန္ရီးအေၾကာင္းကို လက္ဟိရခိုင့္ ေတာ္လွန္ရီးပါတီ၊ အဖဲြ႕အစည္းတိ အေျခအေနတိကို စိုင္းစားယင္း၊ စိုင္းစားယင္းနန္႕ ေေအနီရာကိုေရာက္လာရ စြာပါ။

ေအနိထက္ထိ ရခိုင္ျပည္နန္႕ရခိုင္လူမ်ိဳးအတြက္ဆိုၿပီးလုပ္နီကတ္ေတ ရခိုင့္ေတာ္ လွန္ရီးပါတီတိ၊ အဖဲြ႕အစည္း တိ ရြီလို႕မရေလာက္ေအာင္ဟိပါေရ။ ေယဒါေလ့ ဂနိရခုိင္ ဇာျဖစ္နီေလ။ အျမင့္က ေအာက္ကိုေရာက္လာေရ။ ရွိကနီေနာက္ကိုေရာက္လာေရ။ အဂုဆိုေက ရခိုင့္ေတာ္လွန္ရီးအခင္းအက်င္း၊ အၿခီအနီစြာ ဗမာျပည္အသိုင္းအ၀ိုင္းၾကားမွာေတာင္ ”ခ်ဘိတ္”အဆင့္မွာပါ။ သခ်ၤာေဗဒနန္႕ဆိုေက အႏႈတ္ဇာေလာက္ျပလို႔ဟိလီေလးမသိယာ။ ေအာက္သားတိက ကမၻာမာရာေနာက္က်ေကလည္း ဗမာျပည္မာ ထိပ္က။

ဇာေၾကာင့္ ဂုပိုင္ျဖစ္ရလဲဆိုစြာတိကိုၾကည့္ေက အျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အထင္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အသံအမ်ိဳးမ်ိဳးတိကို နားနန္႕မ ကန္ေအာင္ ၾကားကတ္ရပါဖို႕့ေယ။ ေအခ်င့္ကေတာ့ လူ႔သဘာ၀ပါ။ ျမင္ပိုင္၊ ထင္ပိုင္၊ ေျပာပိုင္ခြင့္ဟိစြာ လူ႕့အ ခြင့္အေရးတခုပါ။ ေယဒါလည္း ျမင္စြာ၊ ထင္စြာ၊ ေျပာစြာမာ တရားနည္းလမ္းမက်ေကေတာ့ ယင္းလူေရ အဆိုး ျမင္၀ါဒီလို႕ ေျပာလို႕ရပါေရ။ က်ေနာ္မွားေကေလ့ က်ေနာ့ကိုေျပာကတ္ပါ။ နာခံဖို႕ အဆင္သင့္ပါရာ။ က်ေနာ္ စိုင္းစားမိစြာတိကေတာ့ ဂုပိုင္ျဖစ္လာရစြာေရ ရခိုင္လူမ်ိဳးတိကိုယ္တိုင္က ႏိုင္ငံရီးကို စိတ္မ၀င္စားကတ္လို႔လား၊ ပါတီ အဖဲြ႔အစည္းအတိၾကားမွာ စည္းလံုးညီညြတ္မွႈမဟိ ကတ္လို႔လား၊ လက္ဟိေခါင္းေဆာင္တိ အရည္အခ်င္းမ ဟိကတ္လို႔လား၊ မဟုတ္ေက ရခိုင့္ႏိုင္ငံရီးကိုစိတ္၀င္စားမွႈ ယုတ္ေလ်ာ့လာကတ္လို႔လား၊ ယပိုင္ဆိုေက ေနာက္ ထပ္ေခါင္းေဆာင္ေခ်တိကိုကား မြီးထုတ္ပီးကတ္ဖို႔ တမ်ိဳးတဖံုျပန္မစိုင္းစားကတ္ယာ လား ~~~~~~~~~~ ~~ ယင္းပုိင္~~~~~ယင္းပိုင္ လားေပါင္းမ်ားစြာနန္႔ စိုင္းစားမိေပါင္းလည္း ရြီလို႔မရလိုက္ပါယာ။ လက္ဟိအ ေျခ အေနမာဆိုေက ရခိုင့္ေတာ္လွန္ရီးအင္အားစုစြာ ျခာခ်ိဳင္ေေခ်နန္႔တူပိုင္ျမင္ပါယက္ေထာ။ ခါး မဟိ။ ဇာပင္ ျဖစ္္ျဖစ္ ေအယွင့္ကိုေလာေလာစိုင္ ထားလိုက္ပါ။

က်ေနာ့အျမင္တေဖ့ေသွ်ကို ေဆြးေႏြးၾကည့္ပါေမ။ ပထမအခ်က္က ရခိုင့္ေတာ္လွန္္ရီးကို အင္(န္)ဂ်ီအိုတိ ေဖ့ သွ်ာတစိေခ်ျပပနာ ဖ်က္ဆီးလိုက္ေတ၊ ဒုတိယအခ်က္က ရခိုင့္ေတာ္လွန္ရီးကို ဗမာ့ဒီမိုကေရစီ ျပဒါးက်လားခ ေရလို႔ထင္ပါေရ။

အင္(န္)ဂ်ီအိုတိ ေခတ္မစားခင္ ရခိုင္ျပည္မာ ၀တုတ္စားၿပီးေကတိုက္နီခကတ္ေတ ေျပာက္က်ားတိ ရြာတုိင္းနီး ပါးမာဟိခေရ။ မင္းျပား၊ ရေသ့ေတာင္ စေရၿမိဳ႕တိကိုေတာင္ တက္သိမ္းခပနာ ေအာက္သားအစိုးရ ဘဏ္တိကို၀င္သိမ္း၊ ဆင္းရဲေရျပည္သူတိကို အလုပ္အေကၽြး့ျပဳခကတ္ေတ။ ေတာ္ရံုတန္ရံုပလိပ္၊ စစ္သားသံုးေလးေကာင္ ေလာက္နန္႔ ကၽြန္းတိကိုလားဖို႔စြာကို ဖင္တုန္ေအာင္ေၾကာက္ခကတ္ေတ။ ျပည္သူတိ အားရ၀မ္းသာျဖစ္လိုက္ ကတ္ေတပင္။

ေျပာက္က်ားတိအတြက္ဆန္၊ ထမင္း၊ ငါး၊ ဟင္းကအစ အိမ္တိုင္းမာဟိခကတ္ေတ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတိုင္းမာ ဟိခကတ္ေတ။ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္းရြာေခ်တိမာျဖစ္ေတ။ ေအခ်င့္တိစြာ ရခိုင္ျပည္သူတိ ႏိုင္ငံေရးတက္ႄကြမွုနန္႔ အမွန္တရားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာ တိကို ျပသစြာျဖစ္ပါေရ။ ေအအျခင္းအရာ အျဖစ္အပ်က္တိစြာ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္၀န္း က်င္ ေလာက္ထိ ရခိုင္ျပည္နန္႔ ရခိုင့္ေတာ္လွန္ရီးအေျခအေန တစိတေစာင္းေခ်ပါ။

လြန္ခေရႏွစ္စိေခ်ေလာက္က ရခိုင္အမ်ိဳးသားတရပ္လံုး လိုလားေတာင့္တနီေရ အမ်ိဳးသားစည္းလံုးညီၫြတ္မႈကို အၿခီခံေရ တပ္ေပါင္းစုတခု အင္(န္)ဂ်ီအိုအားကိုးနန္႕ ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္လီခပါေရ။ ေယဒါေလ့ ယင္းတပ္ေပါင္းစုေရ သေႏၶစေတေရေလာက္ကပင္ ေစာင္းဂီေစာင္းဂန္းနန္႕တည္ၿပီးေက အခိ်န္မစိ၊ လမျပည့္ဘဲ အန္(င္)ဂ်ီအိုၫွစ္ အားနန္႕မီြးလာစြာျဖစ္လို႕ ေရာဂါဘယတိ၊ အေမွာင့္ပေယာဂတိ ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ေလာက္နန္႕ မြီးရာပါ ကာလနာေရာဂါထက္ေတာင္ဆိုးပါသိမ့္ေရ။ ယင္းဗိုင္းရပ္(စ္)ပိုးတိကိုယွင္းထုတ္ဖို႕ နည္းပညာရွာ မတိြကတ္ပါ သိမ့္။ စည္းလံုးညီၫြတ္ေရးလမ္းေၾကာင္းကိုေရာက္ကတ္ရဖို႕အစား အခ်င္းခ်င္းတိုက္ခိုက္ပ်က္သုဥ္းေရးလမ္း ေၾကာင္းကို ဦးတည္နီကတ္ေတလို႕ဆိုေက ေကာင္းေတာ့လြန္ဖို႕မထင္။ ေအခ်င့္စြာ ျပည္သူ႕ဆႏၵအစစ္အမွန္ကို အၿခီမခံခကတ္ဘဲ မိမိရို႕ထင္ရာ၊ ျမင္ရာကိုစိုင္းခကတ္လို႕ ရလာေရဆိုးက်ိဳးတိျဖစ္ပါေရ။ အစကပင္ ျပည္သူ႕ ဆႏၵကို အၿခီခံပနာ ျပည္သူ႕အားနန္႕တည္ေဆာက္ခဖို႕ဆိုေက ယင္းမေကာင္းဆိုး၀ါး ဗိုင္းရပ္(စ္)ပိုးတိကို ျပည္ သူတိကလည္း အကပ္ခံလီကတ္ဖို႕မထင္။ လစိ၊ နိစိနန္႕ ခြန္အားဗလျပည့္၀ေရ ရခိုင္တပ္ေပါင္းစုႀကီးတခု မြီးဖြား သန္႕စင္လီဖို႕ထင္ယင့္။

ယင္းေနာက္ပိုင္းမွာ ဇာတိျဖစ္လာကတ္လဲဆိုေက ဂုနားကေျပာခေရပိုင္ ေျပာက္က်ား တိလမ္းလိုက္မွားလာ ကတ္ေတ။ ေတာထဲကနီၿပီးေက ၿမိဳ႕ထက္ေရာက္လာကတ္ေတ၊ ၿမိဳ႕ထက္ကနီၿပီး ေဟာ္တည္ထက္တိကို ေရာက္ လာကတ္ေတ၊ အခ်င္းခ်င္း စားခြက္လု ရန္ေစာင္လာကတ္ေတ။ စားခြက္မရေရအဖဲြ႕က ေအာက္သားပါးမာ လက္နက္ခ် ဒူးေထာက္ေတ။ ျပည္သူအက်ိဳး၊ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးထက္ ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပါြးအတြက္ ေတာ္လွန္ရီးကို အသံုးခ်လာကတ္ေတ။ ဒီမိုကေရစီကို ပါးစပ္ကလူၾကားေကာင္းရံု ေအာ္ပနာ မိမိရို႕ကိုယ္၌က အာဏာရွင္ဆန္နီ ကတ္ေတစြာတိ အမ်ားႀကီး။ (အသံုးအႏံႈးတိ ရင့္ေရာ္လားေက ၀ႏၵာမိပါ)။

ယင္းပိုင္ ယင္းပိုင္နန္႕ ျပည္သူနန္႕ ေတာ္လွန္ရီးသမားတိၾကားမာ ကင္းကြာမွန္းမသိ ကင္းကြာလာေရ၊ အဆက္ အဆံနည္းလာေရ၊ ေတာ္လွန္ရီးအဖဲြ႕အစည္းတိက ဇာလုပ္လို႕ ဇာကိုင္နီကတ္မွန္းျပည္သူတိ တခုလည္းမသိ။ ျပည္သူတိ ဇာကိုလိုခ်င္ ေရလဲဆိုစြာကို ေတာ္လွန္ရီးသမားတိ အတြက္မခံ(မစိုင္းစား)။ ေအာက္သား ဒီမိုကေရ စီျပဒါးက်ပနာ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္၊ ဦးတည္ခ်က္တိ အၿခီမခိုင္ ယိုင္နဲ႕လာကတ္ ေတ၊ အႏၱိမရည္မွန္းခ်က္ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္လာေရ။ က်ေနာ္ ကာလံေဒသံ၊ ဧကံဓနံ ဆိုေရ အယူအဆ အေတြးအေခၚကို အတိုင္းအတာတခုအထိ လက္ခံပါေရ။ တခါက မိတ္ ေဆြတေယာက္နန္႕ ေဒကိစၥကို ေဆြးေႏြးျဖစ္ခကတ္ပါေရ။ ေယခါ သူက ေတာ္လွန္ ရီး သမားတိ အေျခအေနေျပာင္းလဲလာကတ္စြာကို ေထာက္ျပပါေရ။ ေယဒါလည္း က်ေနာ္က အေျခအေန၊ အ ခ်ိန္အခါအရ ေျပာင္းလဲလာကတ္စြာကို ေစာင့္ၾကည့္သင့္ ပါေရဆိုၿပီးနာ မယုတ္မလြန္ေျပာဖူးခပါေရ။ သူက ေတာ့ ေအခ်င့္စြာလံုး၀မျဖစ္သင့္ ေၾကာင္း။ မိမိရို႕ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ကိုလားေရလမ္းမာ ဇာအေၾကာင္း ေၾကာင္းေၾကာင့္နန္႕မဆို ဇေ၀ဇ၀ါမျဖစ္သင့္ေၾကာင္း၊ ေအခ်င့္စြာအမ်ိဳးသားေတာ္လွန္ရီးအ တြက္ ေရရွည္မာ အႏၱရာယ္ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းတိကို ေထာက္ျပ ခဖူးပါေရ။

ဂနိလက္ဟိအေျခအေနတိကို ျပန္ၾကည့္ေက က်ေနာ္လည္းသူ႕ပိုင္ တရက္ထက္ တရက္ခံစားလာရပါေရ။ ယင္း ေၾကာင့္ ရုပ္သီးရုပ္ေတာ္လွန္ေရးသမားတိဘ၀ ကို ေရာက္မွန္းမသိေရာက္နီကတ္ေတဘ၀တိက အယင္ဆံုးရုန္း ထြက္ပနာ အမ်ိဳးသား ေတာ္လွန္ရီးခရီးကို ျပန္အသက္သြင္းကတ္ဖို႕ တာ၀န္ယူလုပ္ကိုင္နီကတ္ေတ ပုဂိၢဳလ္ အေပါင္းရို႕ကို ေစတနာမွန္နန္႕ ရိုးသားပြင့္လင္းစြာ ေျပာခ်င္ပါေရ။

ေနာက္ဆံုးမာ အခ်ိန္မီမျပဳျပင္ေက ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးအသိုင္းအ၀ိုင္းမာလည္း ကပ္မက်၊ ရခိုင္ျပည္သူပါးမာ လည္း မ်က္ႏွာမရဘဲနန္႕၊ ”ဓါးလည္းမရ၊ ဖြတ္လည္းဆံုး” ဆိုေရအျဖစ္မ်ိဳး ဆိုးက်ိဳးတိကို ဧကန္မုခ်တိြ ကတ္ရပါ ဖို႕။ ဂနိကမၻာႀကီးကို နည္းပညာေခတ္၊ အိုင္တီေခတ္လို႕ ေျပာနီကတ္ေတကာလမာ လက္ဟိ ရခိုင့္ေေတာ္လွန္ ရီးပါတီတိ၊ အဖဲြ႕အစည္းတိနန္႕ ျပည္သူတိၾကားထဲက ဆက္သြယ္ေရးကေတာ့ အထက္မာ က်ေနာ္ ေဖာ္ျပခေရ ကဗ်ာေခ်ပိုင္ -

ပါပီကေလး ပုတုတု
သူ ့စကားက ၀ု၀ု
သူ ့စကားလူမသိ
လူ ့စကား သူမသိ
သနားပါဘိ။


ခိုင္ေနာင္ဂ်ိန္

ေတာ္လွန္ရီးသမားတိုင္းကိုေျပာစြာမဟုတ္ပါႏွမ္း။ ယေကေလ့ မတရား လူ ”ထိပ္” ပါရာ။ ရခိုင္ျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ေတာထဲမာ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ိဳးစံုကို ခါးစည္းခံၿပီးေက အသက္ကိုစြန္႕တိုက္ပဲြ၀င္နီကတ္ေတ ရဲေဖာ္အေပါင္းကို အစိုင္ေလးစားလွ်က္ပါရာ။

Puppy and Parties!!!!

ပါပီကေလး ပုတုတု
သူ ့စကားက ၀ု၀ု
သူ ့စကားလူမသိ
လူ ့စကား သူမသိ
သနားပါဘိ။


ေအကဗ်ာေခ်စြာ က်ေနာ္ရို႕အေခ်မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀ခါ ဆိုလို႕ေကာင္းေရ အတြက္ေက်ာင္းသားတိုင္းနီးပါးအလြတ္ရလီကတ္ဖို႕ထင္ပါေရ၊ အဓိပါယ္ကလည္း လြယ္ေရ။ ရွင္းလည္းရွင္းေရအတြက္ အေခ်တိအတြက္ မ်က္စိထဲမွာ ကြင္းကြင္းကြက္ ကြက္ျမင္ၿပီးေက ခံစားလည္းခံစားႏိုင္ပါေရ။ က်ေနာ္ဇာျဖစ္လို႕ ေဒကဗ်ာေခ်ကို ျပန္ ေျပာင္းသတိရလာလဲဆိုေက အဓိကအရင္းခံကေတာ့ ရခိုင့္ေတာ္လွန္ရီးအေၾကာင္း ကို လက္ဟိရခိုင့္ေတာ္လွန္ရီးပါတီ၊ အဖဲြ႕အစည္းတိ အေျခအေနတိကို စိုင္းစားယင္း၊ စိုင္းစားယင္းနန္႕ ေေအနီရာကိုေရာက္လာရစြာပါ။
ေအနိထက္ထိ ရခိုင္ျပည္နန္႕ရခိုင္လူမ်ိဳးအတြက္ဆိုၿပီးလုပ္နီကတ္ေတ ရခိုင့္ေတာ္ လွန္ရီးပါတီတိ၊ အဖဲြ႕အစည္းတိ ရြီလို႕မရေလာက္ေအာင္ဟိပါေရ။ ေယဒါေလ့ ဂနိ ရခုိင္ ဇာျဖစ္နီေလ။ အျမင့္က ေအာက္ကိုေရာက္လာေရ။ ရွိကနီေနာက္ကိုေရာက္လာ ေရ။ အဂုဆိုေက ရခိုင့္ေတာ္လွန္ရီးအခင္းအက်င္း၊ အၿခီအနီစြာ ဗမာျပည္အသိုင္း အ၀ိုင္းၾကားမွာေတာင္ ”ခ်ဘိတ္”အဆင့္မွာပါ။ သခ်ၤာေဗဒနန္႕ဆိုေက အႏႈတ္ဇာ ေလာက္ျပလို႔ဟိလီေလးမသိယာ။ ေအာက္သားတိက ကမၻာမာရာေနာက္က်ေက လည္း ဗမာျပည္မာ ထိပ္က။

ဇာေၾကာင့္ ဂုပိုင္ျဖစ္ရလဲဆိုစြာတိကိုၾကည့္ေက အျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အထင္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အသံအမ်ိဳးမ်ိဳးတိကို နားနန္႕မကန္ေအာင္ ၾကားကတ္ရပါဖို႕့ေယ။ ေအခ်င့္ကေတာ့ လူ႔သဘာ၀ပါ။ ျမင္ပိုင္၊ ထင္ပိုင္၊ ေျပာပိုင္ခြင့္ဟိစြာ လူ႕့အခြင့္အေရးတခုပါ။ က်ေနာ္ စိုင္းစားမိစြာတိကေတာ့ ဂုပိုင္ျဖစ္လာရစြာေရ ရခိုင္လူမ်ိဳးတိကိုယ္တိုင္က ႏိုင္ငံရီးကို စိတ္မ၀င္စားကတ္လို႔လား၊ ပါတီ အဖဲြ႔အစည္းအတိၾကားမွာ စည္းလံုးညီညြတ္မွႈမဟိ ကတ္လို႔လား၊ လက္ဟိေခါင္းေဆာင္တိ အရည္အခ်င္းမဟိကတ္လို႔လား၊ မဟုတ္ေက ရခိုင့္ႏိုင္ငံရီးကိုစိတ္၀င္စားမွႈ ယုတ္ေလ်ာ့လာကတ္လို႔လား၊ ယပိုင္ဆိုေက ေနာက္ ထပ္ေခါင္းေဆာင္ေခ်တိကိုကား မြီးထုတ္ပီးကတ္ဖို႔ တမ်ိဳးတဖံုျပန္မစိုင္းစားကတ္ယာ လား ~~~~~~~~~~~~ ယင္းပုိင္~~~~~ယင္းပိုင္ လားေပါင္းမ်ားစြာနန္႔ စိုင္းစားမိေပါင္းလည္း ရြီလို႔မရလိုက္ပါယာ။ လက္ဟိအေျခအေနမာဆိုေက ရခိုင့္ ေတာ္လွန္ရီးအင္အားစုစြာ ျခာခ်ိဳင္ေေခ်နန္႔တူပိုင္ျမင္ပါယက္ေထာ။ ခါး မဟိ။ ဇာပင္ ျဖစ္္ျဖစ္ ေအယွင့္ကိုေလာေလာစိုင္ ထားလိုက္ပါ။

က်ေနာ့အျမင္တေဖ့ေသွ်ကို ေဆြးေႏြးၾကည့္ပါေမ။ ပထမအခ်က္က ရခိုင့္ေတာ္လွန္္ရီး ကို အင္(န္)ဂ်ီအိုတိ ေဖ့သွ်ာတစိေခ်ျပပနာ ဖ်က္ဆီးလိုက္ေတ၊ ဒုတိယအခ်က္က ရခိုင့္ေတာ္လွန္ရီးကို ဗမာ့ဒီမိုကေရစီ ျပဒါးက်လားခေရလို႔ထင္ပါေရ။

အင္(န္)ဂ်ီအိုတိ ေခတ္မစားခင္ ရခိုင္ျပည္မာ ၀တုတ္စားၿပီးေကတိုက္နီခကတ္ေတ ေျပာက္က်ားတိ ရြာတုိင္းနီးပါးမာဟိခေရ။ မင္းျပား၊ ရေသ့ေတာင္ စေရၿမိဳ႕တိကိုေတာင္ တက္သိမ္းခပနာ ေအာက္သားအစိုးရ ဘဏ္တိကို၀င္သိမ္း၊ ဆင္းရဲေရျပည္သူတိကို အလုပ္အေကၽြး့ျပဳခကတ္ေတ။ ေတာ္ရံုတန္ရံုပလိပ္၊ စစ္သားသံုးေလးေကာင္ေလာက္နန္႔ ကၽြန္းတိကိုလားဖို႔စြာကို ဖင္တုန္ေအာင္ေၾကာက္ခကတ္ေတ။ ျပည္သူတိ အားရ၀မ္းသာျဖစ္လိုက္ကတ္ေတပင္။

ေျပာက္က်ားတိအတြက္ဆန္၊ ထမင္း၊ ငါး၊ ဟင္းကအစ အိမ္တိုင္းမာဟိခကတ္ေတ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတိုင္းမာ ဟိခကတ္ေတ။ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္းရြာေခ်တိမာျဖစ္ေတ။ ေအခ်င့္တိစြာ ရခိုင္ျပည္သူတိ ႏိုင္ငံေရးတက္ႄကြမွုနန္႔ အမွန္တရားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာ တိကို ျပသစြာျဖစ္ပါေရ။ ေအအျခင္းအရာ အျဖစ္အပ်က္တိစြာ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္၀န္းက်င္ ေလာက္ထိ ရခိုင္ျပည္နန္႔ ရခိုင့္ေတာ္လွန္ရီးအေျခအေန တစိတေစာင္းေခ်ပါ။

လြန္ခေရႏွစ္စိေခ်ေလာက္က ရခိုင္အမ်ိဳးသားတရပ္လံုး လိုလားေတာင့္တနီေရ အမ်ိဳးသားစည္းလံုးညီၫြတ္မႈကိုအၿခီခံေရ တပ္ေပါင္းစုတခု အင္(န္)ဂ်ီအိုအားကိုးနန္႕ ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္လီခပါေရ။ ေယဒါေလ့ ယင္းတပ္ေပါင္းစုေရ သေႏၶစေတေရေလာက္ကပင္ ေစာင္းဂီေစာင္းဂန္းနန္႕တည္ၿပီးေက အခိ်န္မစိ၊ လမျပည့္ဘဲ အန္(င္)ဂ်ီအိုၫွစ္အားနန္႕မီြးလာစြာျဖစ္လို႕ ေရာဂါဘယတိ၊ အေမွာင့္ပေယာဂတိ ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ေလာက္နန္႕ မြီးရာပါကာလနာေရာဂါထက္ေတာင္ဆိုးပါသိမ့္ေရ။ ယင္းဗိုင္းရပ္(စ္)ပိုးတိကိုယွင္းထုတ္ဖို႕ နည္းပညာရွာမတိြကတ္ပါသိမ့္။ စည္းလံုးညီၫြတ္ေရးလမ္းေၾကာင္းကိုေရာက္ကတ္ရဖို႕အစား အခ်င္းခ်င္းတိုက္ခိုက္ပ်က္သုဥ္းေရးလမ္းေၾကာင္းကို ဦးတည္နီကတ္ေတလို႕ဆိုေက ေကာင္းေတာ့လြန္ဖို႕မထင္။ ေအခ်င့္စြာ ျပည္သူ႕ဆႏၵအစစ္အမွန္ကိုအၿခီမခံခကတ္ဘဲ မိမိရို႕ထင္ရာ၊ ျမင္ရာကိုစိုင္းခကတ္လို႕ ရလာေရဆိုးက်ိဳးတိျဖစ္ပါေရ။ အစကပင္ ျပည္သူ႕ဆႏၵကို အၿခီခံပနာ ျပည္သူ႕အားနန္႕တည္ေဆာက္ခဖို႕ဆိုေက ယင္းမေကာင္းဆိုး၀ါး ဗိုင္းရပ္(စ္)ပိုးတိကို ျပည္သူတိကလည္း အကပ္ခံလီကတ္ဖို႕မထင္။ လစိ၊ နိစိနန္႕ ခြန္အားဗလျပည့္၀ေရ ရခိုင္တပ္ေပါင္းစုႀကီးတခု မြီးဖြားသန္႕စင္လီဖို႕ထင္ယင့္။

ယင္းေနာက္ပိုင္းမွာ ဇာတိျဖစ္လာကတ္လဲဆိုေက ဂုနားကေျပာခေရပိုင္ ေျပာက္က်ား တိလမ္းလိုက္မွားလာကတ္ေတ။ ေတာထဲကနီၿပီးေက ၿမိဳ႕ထက္ေရာက္လာကတ္ေတ၊ ၿမိဳ႕ထက္ကနီၿပီး ေဟာ္တည္ထက္တိကို ေရာက္လာကတ္ေတ၊ အခ်င္းခ်င္း စားခြက္ လု ရန္ေစာင္လာကတ္ေတ။ စားခြက္မရေရအဖဲြ႕က ေအာက္သားပါးမာ လက္နက္ခ် ဒူးေထာက္ေတ။ ျပည္သူအက်ိဳး၊ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးထက္ ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပါြးအတြက္ ေတာ္လွန္ရီးကို အသံုးခ်လာကတ္ေတ။ ဒီမိုကေရစီကို ပါးစပ္ကလူၾကားေကာင္း ေအာင္ ေအာ္ပနာ မိမိရို႕ကိုယ္၌က အာဏာရွင္ဆန္နီကတ္ေတစြာတိ အမ်ားႀကီး။

ယင္းပိုင္ ယင္းပိုင္နန္႕ ျပည္သူနန္႕ ေတာ္လွန္ရီးသမားတိၾကားမာ ကင္းကြာမွန္းမသိ ကင္းကြာလာေရ၊ အဆက္အဆံ နည္းလာေရ၊ ေတာ္လွန္ရီးအဖဲြ႕အစည္းတိက ဇာ လုပ္လို႕ ဇာကိုင္နီကတ္မွန္းျပည္သူတိ တခုလည္းမသိ။ ျပည္သူတိ ဇာကိုလိုခ်င္ ေရလဲဆိုစြာကို ေတာ္လွန္ရီးသမားတိ အတြက္မခံ(မစိုင္းစား)။ ေအာက္သား ဒီမိုက ေရစီ ျပဒါးက်ပနာ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္၊ ဦးတည္ခ်က္တိ အၿခီမခိုင္ ယိုင္နဲ႕လာကတ္ ေတ၊ အႏၱိမရည္မွန္းခ်က္ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္လာေရ။ က်ေနာ္ ကာလံေဒသံ၊ ဧကံဓနံ ဆိုေရ အယူအဆ အေတြးအေခၚကို အတိုင္းအတာတခုအထိလက္ခံပါေရ။ တခါက မိတ္ ေဆြတေယာက္နန္႕ ေဒကိစၥကို ေဆြးေႏြးျဖစ္ခကတ္ပါေရ။ ေယခါ သူက ေတာ္လွန္ရီး သမားတိ အေျခအေနေျပာင္းလဲလာကတ္စြာကို ေထာက္ျပပါေရ။ ေယဒါလည္း က်ေနာ္က အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါအရ ေျပာင္းလဲလာကတ္စြာကို ေစာင့္ၾကည့္သင့္ ပါေရဆိုၿပီးနာ မယုတ္မလြန္ေျပာခပါေရ။ သူကေတာ့ ေအခ်င့္စြာလံုး၀မျဖစ္သင့္ ေၾကာင္း။ မိမိရို႕ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ကိုလားေရလမ္းမာ ဇာအေၾကာင္းေၾကာင္း ေၾကာင့္နန္႕မဆို ဇေ၀ဇ၀ါမျဖစ္သင့္ေၾကာင္း၊ ေအခ်င့္စြာအမ်ိဳးသားေတာ္လွန္ရီးအ တြက္ ေရရွည္မာအႏၱရာယ္ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းတိကို ေထာက္ျပ ခဖူးပါေရ။

ဂနိလက္ဟိအေျခအေနတိကို ျပန္ၾကည့္ေက က်ေနာ္လည္းသူ႕ပိုင္ တရက္ထက္ တရက္ခံစားလာရပါေရ။ ယင္းေၾကာင့္ ရုပ္သီးရုပ္ေတာ္လွန္ေရးသမားတိဘ၀ ကို ေရာက္မွန္းမသိေရာက္နီကတ္ေတဘ၀တိက အယင္ဆံုးရုန္းထြက္ပနာ အမ်ိဳးသား ေတာ္လွန္ရီးခရီးကို ျပန္အသက္သြင္းကတ္ဖို႕ တာ၀န္ယူလုပ္ကိုင္နီကတ္ေတ ပုဂိၢဳလ္ အေပါင္းရို႕ကို ေစတနာမွန္နန္႕ ရိုးသားပြင့္လင္းစြာ ေျပာခ်င္ပါေရ။

ေနာက္ဆံုးမာ အခ်ိန္မီမျပဳျပင္ေက ”ဓါးလည္းမရ၊ ဖြတ္လည္းဆံုး” ဆိုေရအျဖစ္မ်ိဳး ဆိုးက်ိဳးတိကို ဧကန္မုခ်တိြကတ္ရပါဖို႕။ ဂနိလက္ဟိ ရခိုင့္ေေတာ္လွန္ရီးပါတီတိ၊ အဖဲြ႕အစည္းတိနန္႕ ျပည္သူတိၾကားထဲက ဆက္သြယ္ေရးကေတာ့ အထက္မာ က်ေနာ္ ေဖာ္ျပခေရ ကဗ်ာေခ်ပိုင္ -

ပါပီကေလး ပုတုတု
သူ ့စကားက ၀ု၀ု
သူ ့စကားလူမသိ
လူ ့စကား သူမသိ
သနားပါဘိ။

ခိုင္ေနာင္ဂ်ိန္
ေတာ္လွန္ရီးသမားတိုင္းကိုေျပာစြာမဟုတ္ပါႏွမ္း။ ယေကေလ့ မတရား လူ ”ထိပ္” ပါရာ၊

torsdag 26. juni 2008


























Land confiscate in Arakan!!!!
























Focus!!!!

ဆံုရပ္

ကိုယ့္စိတ္ကူးထဲမွာေတာ့
ေအခ်င့္စြာ
ဘုရားသတ္ပါစီ
မဟာနန္းေတာ္ႀကီးပါေယ ----

ယေကေလ့
တရံလူအျမင္မွွာ
ဖ်ာကာထားေယွာင္ဆိုပါေေက ----

မတူေရ စကၡဳတိ
အျမင္ညွိလို ့ရေအာင္
အလင္းတန္းဆံုရပ္တခု
ဂု လိုအပ္နီပါေရ ----။

mandag 23. juni 2008

Sea and Salt

ပင္လယ္ဇာေၾကာင့္ ဆားငံလဲ????

ဟိုးအရင္ေခါက္က ရြာတရြာမွာ ထင္းႃခြီသမ တေယာက္ဟိေရလတ္၊ ယင္းလူစြာ နိန္ ့တိုင္းနိန္ ့တိုင္း ေတာထဲကို၀င္ပနာ အပင္ႀကီးတိကို ခြပ္ေတ၊ ခြပ္လို ့ရေရအပင္တိကို မသြီးဖုတ္ေတ၊ ရလာေရ မသြီးတိကိုေရာင္းပနာ အ သက္မြီး၀မ္းေက်ာင္းျပဳပါေရလတ္။ ယင္းပိုင္နန္ ့ တရက္နိခါ အပင္ႀကီးတပင္ကို ခြပ္နီေရအခ်ိန္မွာ ယင္းအပင္ကို ေစာင့္ေရ အပင္ေစာင့္နတ္က ကေဂါင္းမာန္ပါပနာ ထြက္လာၿပီးေက ယင္းထင္းႃခြီသမကို `အေ၀း မင္းအစြာ ျဖစ္လို ့ငါ့အိမ္ကို ဖ်က္နီစြာေရာင္၊ မင္းမွာ ငါ့အိမ္ကို အဂုပိုင္ဖ်က္ဆီးဖို ့အခြင့္အာဏာမဟိ။ မင္းေဒအပင္ကိုခြပ္ လို ့ေဖ့သာရလား? ဆိုၿပီးေက မီးလီပါေရ။ ေယခါ ထင္းခြပ္သမက `ဟုတ္ပါေရ အသွ်င္နတ္မင္း၊ အကၽြန္က အ ပင္တိကို ခြပ္ပနာမသြီးဖုတ္ပါေရ၊ ယင္းမသြီးကိုေရာင္းလို ့ရေရ ေဖ့သာနန္ ့ အသက္မြီး၀မ္းေက်ာင္းျပဳပါေရ` ဆုိ ၿပီးေက ေျဖပါေရလတ္။ ေယခါ သစ္ပင္ေစာင့္နတ္က `မင္းေဒအလုပ္လုပ္လို ့ ေဖ့သာဇာေလာက္ရလဲ ယၿပီး ေက ယင္းေဖ့သာတိနန္ ့ကား မင္း ဇာဇာ၀ယ္ေရလဲ`ဆိုၿပီးေက မီးပါေရ။
ေယခါ ထင္းႃခြီသမက အကၽြန္ဖုတ္လို ့ရေရမသြီးနန္ ့ဆန္စိေခ်နန္ ့ဖပါေရ။ ယင္းရေရဆန္က အကၽြန္္႐ို ့လင့္မယားအတြက္လလံုလေလာက္ စားလို ့ရပါေရ။က်န္စြာကို ဒါေဒါင္တိလည္းဆပ္ေတ၊ ျပန္ၿပီးေကလည္း ခ်ီးငွါးပါေရ လုိ ့ေျဖပါေရလတ္။
ေယခါ အပင္ေစာင့္ နတ္က မင္းေဒေလာက္ ဆန္တဖဲ့ေခ်နန္ ့ဇာပိုင္လုပ္လဲ? ဆိုၿပီးေက မီးပါေရ။ ထင္းႃခြီသမ ျပန္ေျဖစြာက `ရလာေရဆန္ကိုခ်က္ပနာ အကၽြန္႐ို ့လင္မယားႏွစ္ေယာက္ စားပါေရ၊ ယၿပီးေက အကၽြန္ ့အမိ လည္းေသာ့ အကၽြန္႐ို ့နန္ ့တတူတူစားကတ္ပါေရ။ ယင္းခ်င့္ကေတာ့ခါ အကၽြန္႐ို ့အေခ်ခါ အမိက အကၽြန္႐ို ့တိိကုိ ေကၽြးခေရ ထမင္းဒါေဒါင္တိကို ျပန္ဆပ္စြာပါ။ ယၿပီးေက အကၽြန္႐ို ့အေခ်(၂)ေယာက္လည္း အကၽြန္႐ို ့နန္ ့တတူတူ ထမင္းစားကတ္ပါေရ။ ယင္းခ်င့္ကေတာ့ အကၽြန္႐ို ့အသက္ႀကီးလာခါ သူ႐ို ့ပါးမွာတလွည့္ျပန္စားရဖို ့ျဖစ္လို ့ ခ်ီးထားေရသေဖာျဖစ္ပါေရ `လို ့ယွင္းျပလိုက္ပါေရလတ္။

ေယခါ သစ္ပင္ေစာင့္ နတ္ႀကီးက `ေအာ္ ---- မင္းဘ၀ကလည္း ကေဂါင္းဆင္းရဲေရမလားေယ` ဆိုပနာ ငါ မင္း ကို ပုလင္းေခ်တလံုးပီးလိုက္မယ္၊ အိမ္ျပန္ခါ ယင္းခ်င့္ကို အိိမ္ကိုယူလီ၊ မင္းတခုခုကို စိတ္မွာလိုခ်င္ေရခါ ယင္းပု လင္းေခ်ကိုေျပာၿပီးေက ေတာင္းလီ၊ မင္းလိုခ်င္စြာကို ရလိိမ့္ေမ။ ယေကေလ့ မင္းလိုခ်င္စြာကိုရၿပီးစြာနန္ ့ `တန္ ့ဖိ`လို ့ေျပာဖို ့စြာကို မမိစီကဲ့။ မင္း ယင္းပိုင္ရာ `တန္ ့ဖိ`လို ့မေျပာခေက မင္းအတြက္အသက္အႏၲရာယ္ ေတာင္ဟိႏိုင္ေရ `ဆိုၿပီးေကလည္း သတိပီးလိုက္ပါေရလတ္။

ထင္းႃခြီသမေရ အိမ္ျပန္လားခၿပီးေက ယင္းပုလင္းေခ်ပါးမွာ သူအလိုဟိသမွ် ဆန္နန္ ့ဆားကို နိစိုင္ နိစိုင္ေတာင္းယူပါေရလတ္။ ယင္းပိုင္ေတာင္းယူၿပီးတိုင္းလည္း သစ္ပင္ေစာင့္နတ္မင္းႀကီးမွာလို္က္ေတအတိုင္း `တန္ ့ဖိ`လို ့လည္း အၿမဲတမ္းေျပာပါေရလတ္။ ယင္းဇုနန္ ့ထင္းႃခြီသမေရ ကိုယ္လိုခ်င္စြာဟူသမွ်ကို လိုခ်င္ေရ အခ်ိန္မွာရနီေရအတြက္ေၾကာင့္ ကုိယ္တိုင္စားဖို ့ေသာက္ဖိုု ့စြာကို ပူပင္စရာမလိုတင္မက အိမ္နားပါတ္၀န္းက်င္ ကအိမ္တိကိုလည္း ေရာင္းစားႏိုင္လို ့ စီးပါြးတက္လာပနာ အိမ္ႀကီးယာသန္အသစ္တိကိုလည္း ေဆာက္လာႏိုင္ ပါေရလတ္။

ယင္းခါ သူ ့အိမ္နားမွာ ဆိုင္ေသတေယာက္ဟိပါေရလတ္၊ ယင္းဆိုင္ေသစြာ ထင္းႃခြီသမနန္ ့တျခားအိမ္နားပါတ္၀န္းက်င္ကလူတိ သူ ့ဆိုင္မွာ ဆန္တိ၊ ဆားတိမ၀ယ္ကတ္စြာကို သတိျပဳမိလာပါေရ၊ ယၿပီးေက ထင္းႃခြီသမက လည္း အိမ္ႀကီးယာသန္တိေဆာက္စြာကို သတိျပဳမိလာေရခါ ေဒသူဇာျဖစ္လို ့ ဂုပိုင္ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလဲလာလဲ ဆုိစြာကို စိုင္းစားမိပါေရလတ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ယင္းဆိုင္ေသက ထင္းႃခြီသမမွာ ပုလင္းေခ်တလံုးဟိစြာကို သိလားပနာ ယင္းပုလင္းေခ်ကိုရေအာင္ခိုးဖို ့ဆိုၿပီးေကလည္း ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါေရလတ္။

ဆိုင္ေသေရ ကုန္ေရာင္းကုန္၀ယ္ကိစၥတိနန္ ့ တခါတရီ တျခားတိုင္းျပည္တိကိုလည္း ခရီးလားက်င့္ ဟိပါေရ လတ္။ ယင္းပိုင္လားယင္းနန္ ့ တေခါက္မွာေတာ့ ေၾကာင္ေခ်တေကာင္ ရလာလတ္ပါေရ။ ယင္းေၾကာင္ေခ်ကို အသံုးျပဳပနာ ထင္းႃခြီသမပါးက ပုလင္းေခ်ကို ရေယာင္ခိုးယူလီပါေရလတ္။ ပုလင္းေခ်ကိုခိုးပနာ ေလာင္းေခ်တ စီးနန္ ့ပင္လယ္ျပင္မွာ အယင္လားနီက်အတိုင္းတျခားတိုင္းျပည္တိကို ခရီးလားလီပါေရ။ ဆိုင္ေသေရ လား ယင္းလာယင္း တျခားတိုင္းျပည္တိကိုေရာက္ေတအခ်ိန္မွာ ေရာင္းဖို ့စိတ္ကူးနန္ ့ ပုလင္းေခ်ကို ဆားတိအ မ်ားႀကီးထုတ္ပီးဖို ့ေျပာလိုက္ပါေရ။
ဆိုင္ေသေေျပာေရအတိုင္း ပုလင္းေခ်ကလည္းဆားတိကို ထုတ္ပီးလီပါေရ။ ယင္းပိုင္ ဆားတိကို အဆက္မျပတ္ ထုတ္ပီးနီယင္း တနားၾကာေရခါ ေလာင္းထဲမွာဆားတိျပည့္လာပါေရလတ္။ ဇာအတြက္လည္းဆိုေက ဆိုင္ေသ ေရ`တန္ ့ဖိ`ဆိုေရစကားကို မသင္ခရပါ။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ယင္းေလာင္းေခ်စြာ ဆားအလီးကိုမခံႏိုင္လို ့ ပင္ လယ္ထဲမွာ ျမဳပ္လားခပါေရလတ္။ ယင္းပုလင္းေခ်လည္း ေလာင္းျမဳပ္စြာမွာ တတူတူပါလားခၿပီးေက ပင္လယ္ ၾကမ္းျပင္မွာ ဂနိထက္ထိ ယင္းဆားတိကိုထုတ္ပီးနီလီပါေရလတ္ ----။

ေအနီရာမွာ ေနာ္ေ၀းလူမ်ိဳးတိကေတာ့ သူ႐ို ့၀ထုတပုဒ္ အစမွာ Det var en gang ဆိုၿပီးေက စပနာ ဆံုးေရခါ “---- og snipp, snapp, snute sa er eventyret ute” လို ့ေျပာကတ္ပါေရ။

P. Chr. Asbjornsen နန္ ့Jorgen Moe ႐ို ့ရြီးခေရ ေနာ္ေ၀း၀ထုကို ရခိုင္ပိုင္ ျပန္ထားစြာပါ။ အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ကတ္ပါစီ။

torsdag 19. juni 2008

Salad Bowl!!!!

စြပ္ျပဳပ္ယိုင္ေက်းမႈ
ေအတခါ ယိုင္ေက်းမႈနန္ ့ပါတ္သက္လို ့ အေမရိကန္ယိုင္ေက်းမႈဖက္ကို တခ်က္ေခ် မ်က္ေစာင္းထိုးၾကည့္လိုက္ ကတ္ပါမယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၏ ေနာက္ခံသမိုင္းေၾကာင္းကို အနည္းနန္ ့အမ်ားဆိုပိုင္ အားလံုးသိထားကတ္ စြာျဖစ္လို ့ အမ်ားႀကီးမရီြးပါယာ၊ ဂနိ အေမရိကန္လူမႈအဖဲြ ့အစည္း တနည္းအားျဖင့္ယိုင္ေက်းမႈကို salad bowl (သို ့) pizza ဆိုၿပီးေက ေခၚေ၀ၚေျပာဆိုနီကတ္ပါေရ။ ရခိုင္ပိုင္ဒါ႐ိုက္ျပန္ေျပာဖို ့ဆိုပါေက စြပ္ျပဳတ္ ယိုင္ေက်းမႈ လို ့ေခၚေကအသင့္ေတာ္ဆံုးျဖစ္ဖို ့ထင္ပါေရ။ လူႀကီးလူေကာင္းပိုင္၊ သိမ္သိမ္မိြမိြေျပာဖို ့ဆိုေကေတာ့ မ်ဴလတီ ကာလ္ခ်ာ(Multi culture) လို ့ေျပာရဖို ့ထင္ပါေရ။ ဇာေၾကာင့္ ယင္းစြပ္ျပဳတ္ယိုင္ေက်းမႈ ျဖစ္လာရလဲဆိုပါေက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသို ့ ကမၻာအရပ္ရပ္ကလူတိ စတင္အၿခီခ်နီထိုင္လာကတ္စြာက အရင္းခံအေၾကာင္း တရားပါ။

ယင္းပိုင္ေရာက္လာကတ္ေတအထဲမွာ အာဖရိကတိုက္က လူကၽြန္တိ၊ ဥေရာပတိုက္က အငတ္ေဘးေၾကာင့္ ေျပာင္းရႊိအၿခီခ်နီထိုင္လာေရလူတိ၊ ေတာင္အေမရိကတိုက္က နိစိုင္နန္ ့အမွ်ခိုး၀င္နီကတ္ေတလူတိ၊ အာရွ တိုက္က စစ္ေဘးစစ္ဒါဏ္ေၾကာင့္ ေရာက္ဟိလာေရလူတိလည္း ရြီတြက္လို ့မကုန္ဟိပါေရ။ ယင္းပိုင္ ကမၻာ့နီရာ အသီးသီးက ေရာက္ဟိအၿခီခ်နီထိုင္လာကတ္ေတလူတိစြာ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ ကာလတခုအတြင္းမွာ စြပ္ ျပဳပ္ယိုင္ေက်းမႈထဲကို တနည္းတဖံုသြတ္သြင္းစြာကို ခံလိုက္ကတ္ရပါေရ။

စြပ္ျပဳတ္ယိုင္ေက်းမႈဆိုစြာ ဇာလဲဆိုစြာကို ရခိုင္လူမ်ိဳးတိနန္ ့အနီးစပ္ဆံုးဥပမာတခုကိုပီးဖို ့ က်ေနာ္စိုင္းစား ၾကည့္ေရခါ မုန္ ့တီကိုလားၿပီးေက မ်က္စိမွာ ျမင္မိပါေရ။ ဇာေၾကာင့္လဲဆိုပါေက ပထမအခ်က္က စြပ္ျပဳတ္စြာ လည္း အရည္ပါ၊အဖတ္ပါေသာက္ရၿပီးေက မုန္ ့တီနန္ ့အနီးစပ္ဆံုးျဖစ္နီလို ့ပါ။ ရခိုင္သားတိုင္းစြာေရ မုန္ ့တီတ ခြက္ကို ကိုယ္တိုင္ကေဂါင္းမမြန္မလုပ္တတ္ေကေတာင္မွ မုန္ ့တီတခြက္၏ ရာဇ၀င္ကို ကေဂါင္းသိပါေရ။ မုန္ ့တီတခြက္ျဖစ္လာဖို ့အတြက္ ျမစ္၊ေခ်ာင္း၊ ပင္လယ္၊ သမုဒၵရာတိထဲက ငါး၊ ပုဇြန္ပါေရ၊ လယ္ျပင္ထဲကျဖစ္လာေရ ဆန္လည္းပါေရ၊ ဟင္းျခင္းတိထဲထြက္လာေရ င႐ုတ္သီး၊ နံနံပင္၊ ၾကက္သြန္နီ/ျဖဴ၊ ပဒေၾကာ၊င႐ုပ္ေကာင္း၊ စက္ ႐ံုတိကထြက္လာေရ ဆီ၊ ေတာထဲေတာင္ထဲျပားတိထဲက ထြက္လာေရထင္းကအစ ေနာက္ဆံုးဂ်ပန္ျပည္က ထြက္ေတ အာဂ်ီႏိုမိုတို အခ်ိဳမႈန္ ့ေတာင္ ပါလိုက္ပါသိမ့္ေရ။ ယေကလည္း ေနာက္ဆံုးမွာ ယင္းမတူကဲြျပား ျခားနားေရ အသြင္အျပင္လကၡဏာတိအားလံုးေရ မုန္ ့တီခြက္ထဲကိုေရာက္ေတဆိုစြာနန္ ့ ေအာ္တိုမက္တစ္ မုန္ ့တီဆိုၿပီးေက ျဖစ္လားခပါေရ။ ယင္းနီရာမွာ ငါးပါလို ့ငါးရည္ ဆိုၿပီးတေယာက္လည္းမေခၚ၊ ဆန္ပါလို ့ ဆန္ရည္ ေခၚလို ့လည္းမရ၊ အာဂ်ီႏိုမိုတိုထည့္လို ့အာဂ်ီႏိုမိုတိုအရည္လို ့အေခၚခံပိုင္ခြင့္မဟိေရ အျဖစ္မ်ိဳးကိို က်ေရာက္ လားပါေရ။

ေအခ်င့္နန္ ့တဆက္တည္းတခုစိုင္းစားမိစြာက အေမရိကမွာေရာက္ဟိအၿခီခ် နီထိုင္နီကတ္ေတ အကၽြန္႐ို ့၏ မ ဟာႏြယ္၊ မဟာမ်ိဳး ရခိုင္အမ်ိဳးသားေကာင္း၊ သမီးေကာင္းတိလဲ စြပ္ျပဳပ္ယိုင္ေက်းမႈထဲမွာ အစြာေလာက္ ေပါ ေလာေပၚနီဂတ္ပါယာလဲ ဆိုစြာကိုပါ။ ယင္းစြပ္ျပဳပ္ယိုင္ေက်းမႈမွာ နစ္ေမ်ာနီပနာ ဇာလူမ်ိဳးလဲလို ့မီးလာေက ဆ ရာေဒါက္တာေအးခ်မ္းေျပာပိုင္ ရခိုင္လည္းမဟုတ္၊ အဂၤလိပ္လည္းမဟုတ္၊ ဂ်ပန္လည္းမဟုတ္ ငါ႐ို ့ကမၻာသား ရာလို ့ေျပာနီကတ္ယာလား? ေနာက္တခါ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာေအးေက်ာ္က ရခိုင္သားမွန္ေက ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ရဖို ့ဆိုၿပီးေက ေျပာပါေရ။ ယေဂ ဇာဘာသာကိုးကြယ္လဲလို ့မီးလာေက ယင္းလူတခ်ိဳ ့က ဘာသာမဟိလို ့ေျပာနီကတ္ယာလား? ဆိုေရ ဆိုေရ အေၾကာင္းတိကိုလည္း စိုင္းစားမိပါေရ။ ယင္းပိုင္စိုင္းစားစရာ ျဖစ္လာရစြာ က လူတခ်ိဳ ့နယ္စပ္တိမွာ အတူတူနီခကတ္ေတခါ က်ားဖမ္းဖို ့၊ ဆင္ဖမ္းဖို ့ တၿငိဳးတည္းၿငိဳးနီခကတ္ပနာ အေမ ရိကကိုေရာက္ေတခါ အမ်ိဳးသားရီးအတြက္ ကိန္ ---- ကိန္ ေတာင္ ျမည္သံမၾကားမိလို ့ပါ။ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ တ ေယာက္ကိုလည္း တိုက္ခိုက္စြာမဟုတ္္ပါႏွမ္း ----။ ေယေကေလ့ အေခ်ခါေျပာကတ္ေတပိုင္ ”မတရားလူ ထိပ္” ပါရာ၊ တတည့္က်လူ နာခ်င္ေကနာလီပါကတ္။

ဂုနားက စြပ္ျပဳပ္ယိုင္ေက်းမႈ အေၾကာင္းကို ျပန္ဆက္ရေက အေမရိကမွာ ဇာေလာက္ပင္ စြပ္ျပဳတ္ယိုင္ေက်းမႈ ျဖစ္နီလီပက္စီ ယင္းစြပ္ျပဳပ္ထဲမွာ ပါ၀င္ပါတ္သက္နီကတ္ေတ အမ်ိဳးတိအမ်ားႀကီးထဲက တခုခ်င္းစီ၏ ကိုယ္ပိုင္ အရည္အသြီးကိုလည္း အသိအမွတ္ျပဳစြာခံကတ္ရပါေရ။ ဇာပင္ေျပာေျပာ ေဒခ်င့္စြာ အျပဳသေဘာေဆာင္ေရ ေကာင္းေရလကၡဏာတခုပါ။ ဗမာျပည္မွာ ဗမာလက္ေအာက္မွာ ယင္းပိုင္စြပ္ျပဳပ္ယိုင္ေက်းမႈျဖစ္လာေက ဂုပိုင္ အသိအမွတ္ျပဳစြာကို ခံကတ္ရဖို ့ ထင္၊ မထင္? စြပ္ျပဳပ္ယိုင္ေက်းမႈအစား ေအာက္သားယိုင္ေက်းမႈ ျဖစ္လား ႏိုင္၊ မလားႏိုင္? ဆိုစြာကို စာဖတ္သူတိ စိုင္းစားကတ္ပါ။ ယိုင္ေက်းမႈေပ်ာက္လားေက ဇာျဖစ္လားႏိုင္ေရ ဆိုစြာ ကိုေတာ့ အယင္အပုဒ္မွာ တင္ျပထားပါယင့္ ----။ အျဖစ္အပ်က္၊ အေၾကာင္းျခင္းရာတိကို ဆက္စပ္စိုင္းစားပနာ အေကာင္းဆံုးနည္းတခုကို ရွာဖြီေဖာ္ထုတ္ကတ္ဖို ့ အားလံုးကို ထပ္ၿပီးေက အတြက္ေဖာ္ပီးလိုက္ပါေရ။ ေက်းဇူး တင္ပါေရ။
ကိုးကားစာအုပ္ -
Free ways
ဆက္ၿပီးေက တင္ျပပါဖို ့သိမ့္ ----။

tirsdag 17. juni 2008

We must revolt!!!! (1)

ငါရို ့ေတာ္လွန္ကတ္ရဖို ့

လူသားမ်ိဳးႏြယ္တခု ေလာကအလယ္မွာ တင့္တင့္တယ္တယ္နီထိုင္လားကတ္ဖို ့အ တြက္ ယင္းလူမ်ိဳးရို ့၏ ပိုင္နက္နီၿမီ ဘာသာစကား၊ စာပီ၊ ပညာရီး၊ စီးပါြးေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံရီးအစဟိေရ အၿခီခံအုဋ္ျမစ္တိအားလံုး အ ေရးႀကီးပါေရ။ ယင္းခ်င့္တိအားလံုးကို ၿခံဳပနာေျပာရပါေက ယိုင္ေက်းမႈဆိုစြာလူမ်ိဳးတမ်ိဳးအတြက္ အသက္သီြး ေၾကာျဖစ္ပါေရ။ ဇာေၾကာင့္လဲဆိုေက ယိုင္ေက်းမႈဆိုစြာေရ လူမ်ိဳးတမ်ိဳး၏ အသြင္အျပင္လကၡဏာကို အဓိက ေဖာ္ေဆာင္ပီးစြာျဖစ္ပါေရ။ ယင္းအျပင္ အႏုပညာလက္ရာတိ၊ ရိုးရာ ဓေလ့ထံုးတမ္းစိုင္လာတိ၊ သမိုင္းဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္တိအားလံုးလည္း အက်ံဳး၀င္ပါေရ။ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးနန္ ့တမ်ိဳးကိုခဲြျခားေရနီရာမွာ ဂုနားကေျပာခေရ အခ်က္အလက္ တိကိုအၿခီခံပနာ ရခိုင္၊ ကုလား၊ ေအာက္သားဆိုၿပီးေက ျဖစ္လာကတ္စြာပါ။

၁၉၄၅ ခု၊ ဒုတိယကမၻာစစ္ၿပီးေရေနာက္ပိုင္းမွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုနန္ ့ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုၾကားမွာ စစ္အီးတိုက္ပဲြျဖစ္ေပၚခပါေရ။ ယင္းစစ္အီးတိုက္ပဲြ၏ အဓိကအေျခခံကေတာ့ အခ်ဳပ္အျခာပိုင္ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံနန္ ့တႏိုင္ငံအၾကားမွာ စစ္ရီးအရအတင္းအဓမၼ ၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္ဖို ့အဟန္ ့အတားတိ ဟိလာေရအတြက္ စစ္ရီး အစား မိမိ႐ို ့ယိုင္ေက်းမႈကို တျခားလူမ်ိဳး၊ တျခားႏုိင္ငံတိထဲမွာ လႊမ္းမိုးလာေအာင္ သိမ္မိြညင္သာစြာ ႀကိဳးစား ကတ္ျခင္းျဖစ္ေတလို ့ ဆိုႏိုင္ပါေရ။ ယင္းခ်င့္အျပင္ တျခားစီးပြါးေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပါယ္တိမွာပါ အသာ စီးရေအာင္ အၿပိဳင္အဆိုင္ႀကိဳး စားခကတ္စြာျဖစ္ပါေရ။ ေယဒါေလ့ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုၿပိဳကဲြေရ ေနာက္ပိုင္း မွာ စစ္အီးတိုက္ပဲြစြာ ၿပီးဆံုးလားခယာလို ့ ကမၻာ့ျပည္သူအမ်ားစုက ထင္ျမင္ယူဆထားကတ္ပါေရ။

ယပိုင္ဆိုေက သူ႐ို ့တိထင္ျမင္ယူဆထားကတ္ေတပိုင္ ဟုတ္၊ မဟုတ္။ က်ေနာ္႐ို ့ ရခိုင္ျပည္ဖက္ကို တခ်က္ေခ် လားႀကည့္ကတ္ပါမယ္။ ရခိုင္ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ေအာက္သားလက္ေအာက္ကို က်ေရာက္ေတအခ်ိန္ကပင္ ဂနိထိ ႏွစ္ေပါင္း(၂၂၄)ႏွစ္ေက်ာ္ အေျခအေနကို တခ်က္ေခ် မ်က္စိမွာ အယင္ျမင္ၾကည့္ကတ္စီခ်င္ပါေရ။ ေနာက္တခါ (၁၈၂၄-၁၉၄၂) ထိ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္၊ (၁၉၄၂-၁၉၄၅) ဂ်ပန္လက္ေအာက္အ ေျခအေန၊ ေနာက္တခါ (၁၉၄၅-၁၉၄၇) အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ အေျခအေန၊ ယၿပီးေက ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးအ႐ႈပ္ေတာ္ပံု ေခတ္အဆက္ ဆက္ (ဖဆပလ၊ မဆလ၊ န၀တ၊ နအဖ) ႐ုိ ့ကို ခဲြျခားၾကည့္ကတ္စီခ်င္ပါေရ။

ေခတ္မွီဖြံ ့ၿဖိဳးတိုးတက္ေတႏိုင္ငံတိမွာေတာ့ အေၾကာင္းအရာတခုကို ေလ့လာေရနီရာမွာ အခ်ိန္ကာလအတိုင္း အတာ(ရီတို)ကို ခ်ံဳ ့ႏိုင္သမွ်ခ်ံဳ ့ၿပီးေက ေလ့လာကတ္စြာ ကို တိြကတ္ရပါေရ။ (ဥပမာ - ၅ႏွစ္၊ ၁၀ႏွစ္၊ ၁၅ႏွစ္ စ သည္ျဖင့္) ေယဒါလည္း က်ေနာ္႐ို ့အနီနန္ ့ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ အေျခအေနမပီးေရအတြက္ လက္လွမ္း မီသေလာက္ကို ေလ့လာပနာ ျပန္လည္သံုးသပ္၊ ဆန္းစစ္ကတ္ရပါဖို ့။ ယင္းပိုင္ေလ့လာေရခါလည္း စာပီ၊ ဘာ သာစကား၊ ယိုင္ေက်းမႈအႏုပညာ၊ ရွိေဟာင္း အမြီအႏွစ္၊ ႐ိုးရာဓေလ့ ထံုးတမ္းစိုင္လာပဲြလမ္းသဘင္ အစဟိေရ စြာတိ တိုးတက္မႈ၊ ဆုတ္ယုတ္မႈတိကို တိြကတ္ရပါဖို ့ေယ။ ယင္းအခ်က္အလက္တိကို ဂနိက်ေနာ္႐ို ့မ်ိဳး ဆက္မွာ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ မရွာဖြီ၊ မစုေဆာင္းႏိုင္ခဆိုပါေက ---- (နမိတ္မဟိ၊ နမာမဟိေရစကားကိုေတာ့ အကၽြန္မေျပာခ်င္ပါ။) ဇာျဖစ္လာဖို ့လဲဆိုစြာကို အားလံုးျမင္ေယာင္ကတ္ပါလိမ့္မယ္လို ့ ယံုၾကည္ပါေရ။

ယိုင္ေက်းမႈတိေပ်ာက္ကြယ္လို ့ လူမ်ိဳးပါေပ်ာက္လားခေရလူမ်ိဳးတိ အမ်ားႀကီးပါ။ ဥပမာ ဗမာျပည္ထဲက ပ်ဴလူ မ်ိဳးတိစြာ နာမယ္ေလာက္ရာၾကားဖူးကတ္ပါယာ။ ေအနိခါ ယင္းလူမ်ိဳးတိစြာ ရခိုင္ျဖစ္နီလား၊ ေအာက္သားျဖစ္နီ လားဆိုစြာကို မသိကတ္ပါယာ။ ေသခ်ာစြာတခုကေတာ့ ယင္းလူမ်ိဳးတိထက္ လူဦးေရအားျဖင့္ေသာ္၄င္း၊ အင္ အားအရေသာ္၄င္း အစစသာလြန္ေရလူမ်ိဳးတမ်ိဳး၏ ယိုင္ေက်းမႈအမ်ားႀကီးလႊမ္းမိုးခံရခပနာ ယင္းလူမ်ိဳးအျဖစ့္ တစိမ့္စိမ့္ အသြင္ေျပာင္း ၀င္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္လားစြာကေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ေျပာႏိုင္ပါေရ။

ေအနီရာမွာ ႀကံဳလို ့တခု သတိရလာပါေရ။ အကွၽြန္အေခ်ခါ အိမ္ရွိနားက မွတ္ပံုတင္ ႐ံုးထဲကို ရက္ျပတ္၀င္ထြက္ လားလာတတ္ပါေရ။ ယင္းခါက ယင္း႐ံုးထဲမွာကပ္ထားေရ ”ၿမီမ်ိဳ၍ လူမ်ိဳးမျပဳတ္၊ လူမ်ိဳမွ လူမ်ိဳးျပဳတ္မည္” ဆို ေရဆိုင္းပုဒ္စာသားအဓိပၸါယ္ကို ဂဃနဏ မသိခပါ။ ဂုျပန္စိုင္းစားၾကည့္မွ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္းထမိပိုင္တိြပါေရ။ ဂနိ လက္ဟိရခိုင္ျပည္မွာျဖစ္ပ်က္နီေရအေၾကာင္းအရာတိနန္ ့ ယင္းသူ႐ို ့(ေအာက္သား) ေျပာထားေရ စကား နန္ ့ ကိုက္ညီလား၊ မကိုက္ညီလား ဆိုစြာကိုတခ်က္ေခ် ျပန္သံုးသပ္ကတ္ပါ။

ယိုင္ေက်းမႈတခုက အျခားယိုင္ေက်းမႈတခုကို အသာအသာ ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္ လာစြာဟိေရပိုင္ အတင္းအ ဓမၼထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္လာစြာတိလည္းဟိပါေရ။ မသိမသာခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ ခ်ဥ္းကပ္လာစြာတိဟိပိုင္ ၊ ေျဗာင္က်က်အတင္းအဓမၼခိုးယူနီ ကတ္စြာတိကိုလည္း မ်က္စိရွိမွာ ျမင္နီကတ္ရပါေရ။ ဂနိ ရခိုင္လူမ်ိဳး႐ို ့ ယိုင္ေက်းမႈကို က်ည္ဆံတလံုးေခ် အကုန္ခံစရာမလိုဘဲ ဓါးျမတိုက္ ခံနီကတ္ရပါယာ။ တခ်ိန္တည္းမွာ လူလည္း အမ်ိဳခံနီကတ္ရပါယာ။ ယင္းခ်င့္တိကို ကာကြယ္ဖို့အတြက္ အကၽြန္႐ို ့မွာ ရြီးစရာလမ္း အမ်ားႀကီးမဟိပါေယ။

ဆက္ၿပီးေက တင္ျပပါဖို ့သိမ့္ ----။

fredag 13. juni 2008

Life and willing!!!!

ဘ၀နန္ ့ဆႏၵ

ၫိဳမိႈင္းမိႈင္းေတာအုပ္နန္ ့
စိမ္းလမ္းေရ လယ္ကြင္္းျပင္
ငါခင္မင္ျမတ္ႏိုးေရ ----

ျပာလဲ့လဲ့ ပင္လယ္ျပင္
ညင္သာေရ လီၫွင္းနန္ ့
တဖဲြဖဲြ မိုးစက္တိၾကားမွာလည္း
ငါပီတိ ျဖစ္ဖူးခေရ ----

ေယဒါလဲ့
စိမ္းပုတ္ပုတ္ ယူနီေဖာင္းနန္ ့
မဲၾကဳတ္ၾကဳတ္ မုတ္ဆိတ္တိကို
ငါႏွလံုးပ်ိဳ ့ေရ ----

ေအက္ျပည္ေအာက္ရြာက
စိမ့္၀င္လာေရ
ေအာက္သိုးသိုးလီသံတိကို
ၾကားရစြာ ငါ့နားေညာင္းေရ ----

ေယဇုနန္ ့
အျဖဴေရာင္ ျပည္ဖံုးကား
ႏွင္းခဲတိၾကားမွာ
ငါ သြီးခဲေကေလ့ ခဲလီပတ္စီဖိ ----

ခိုင္ေနာင္ဂ်ိန္
၁၆. ၂. ၂၀၀၈

Revolution dream!!!!

ေတာ္လွန္ရီးအိမ္မက္

အထက္ကိုၾကည့္ေက အာကာ
ေအာက္ကိုၾကည့္ေက ၿမီႀကီး
ယင္းခ်င့္ ရခိုင့္ေတာ္လွန္ရီး ----

အလယ္မွာ လူတသိုက္
တဂ်ိဳက္ဂ်ဳိက္ တႀကံႀကံ
ေခၚေတာ ၾသဇာခံလူခံ
အင္(န္)ဂ်ီအိုၾသဇာ ခံလူခံ
အမ်ိဳးသားရီး ေနာက္မွာခ်န္ ----

ေဖာက္ျပန္လူက ရြီမေလာက္
ရခိုင့္ေတာ္လွန္ရီး
ငါးပါးေမွာက္ ----

စိုင္းစားဆင္ျခင္
သံုးသပ္စီခ်င္
ျမင္ေယာင္ လြတ္ရာလမ္း ----

ခိုင္ေနာင္ဂ်ိန္
(၅. ၁. ၂၀၀၈)

Big Tide!!!!

ျမစ္ရီႀကီးျခင္း

ယမကာ နဒီျမစ္မင္း
ရိုးေတာင္ရင္းမွာ ရစ္ခြီ
ရခိုင္ၿမီကိုေက်ာ္ျဖတ္
ဘဂၤလားပင္လယ္ထဲ ကြိပတ္၀င္။

ေဒျမစ္ရီကိုေသာက္
ျမစ္လယ္မွာ ေေလာင္းေမွာက္ပနာ
ကမ္းေပ်ာက္သူအမ်ားႀကီး။

ေဒျမစ္ထဲ
ဂ်ဳန္းခနဲခုန္ခ်
ဘ၀ဆံုးသူေလ့ မရီီတြက္ႏိုင္။

နတ္ျမစ္ မယူ
ကုလားတန္ေလးၿမိဳ ့
ႏႈိင္းလို ့မရ
လႈိင္းထမာန္ဖီ
ကာလာစံုရီေၾကာ
တေ၀ါေ၀ါ တ၀ုန္း၀ုန္းနန္ ့
ရက္ရက္စက္စက္ ဖံုးလႊမ္းဖို ့
ငါရို ့စိုးရိမ္ရီမွတ္
တဆက္ဆက္ေရာက္လာဗ်ာ။

ရခိုင္ရိုးမ မဂၢဇင္း(၄)
ၫိဳဘန္း (ေလး၀တီ)
ရြက္ႏုျပန္ခ်ိန္ ရခုိင္ကဗ်ာသီးသန္ ့စုစည္းမႈ စာအုပ္က ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

Poems

၀ီးလြင့္အိပ္မက္

ဖိုးေခါင္ေတာင္ထက္မွာ
မ်ဥ္းေျဖာင့္တေၾကာင္း
ဆဲြၾကည့္ကတ္ဖို ့ဆိုေက
အကိုဇာနီရာမာမဆို
ပါျဖစ္ေအာင္ပါဖို ့ဆို။

ပင္ျမင့္ထက္ကငွက္
အေတာင္ကၽြတ္ငွက္ေတာ့
မဟုတ္ပါႏွမ္းအကို။

ရီလာဖို ့အတြက္
ေျမာင္းေသွ်ေဖာက္
ေပါက္တူးေသွ်ေေပါက္လို ့
ေစာင့္ကတ္ရဖို ့ဆို။

ေဒါသတရား ----
မာနတရား ----
ဥေပကၡတရား ----
ၿငိလားေရဆိုေက
ကၽြန္ေတာ္ေလ
ေျမာင္းေဘာင္ေသွ်ထက္ကျဖစ္ျဖစ္
သစ္ေျခာက္ပင္ေအာက္ကျဖစ္ျဖစ္
ေစာင့္နီေမႏွမ္း။

ေပါက္ေတာေရႊေျမမဂၢဇင္း(၂)
ေနာင္ရဲခိုင္ရြက္ႏုျပန္ခ်ိန္ ရခုိင္ကဗ်ာသီးသန္ ့စုစည္းမႈ စာအုပ္က ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။


မ်ဥ္းမတ္တိ

လူဆိုစြာ
ကမၻာကိုမွီ ၂၃၁/၂ ဒီဂရီ
အၿခီကပင္ တိမ္းေစာင္းနီေရလတ္
ျဖတ္လမ္းလိုက္လူလိုက္
နဖူးသိုက္တူးလူက တူးပနာ
မာနကို ခ၀ါခ်
ခံယူခ်က္ကိုဆီးဆိုး
မိုးခါးရီေသာက္လူကေသာက္
တစ္ေယာက္ ----
ႏွစ္ေယာက္ ----
သံုးေယာက္ ----
ရြီမေလာက္။

ေက်ာက္ေဆာင္ကိုအားက်
ေဂ်ာင္ေသွ်ထဲက ဖဲြရာက်ေသွ်တရြီ
ဆႂကြီဒႆနတိနန္ ့က်င္ကိုင္
သီအိုရီမႈိတက္တိနန္ ့ ရထားၿပိဳင္ဆဲြယင္း
လိုင္ေၾကာတင္းေရလို ့ ဆိုခ်င္ဆို
အပိုမယွိေရ သိကၡာတခ်ပ္ကို
အလိုယွိေရ ရိကၡာတနပ္မ်ိဳဖို ့
အခ်ိဳသကာ ပုရစ္မ်က္ႏွာတပိုင္းနန္ ့
သမိုင္းဘင္းဂ်ီ မခံႏိုင္။

လိႈင္း (ဂစၧပ)
ရြက္ႏုျပန္ခ်ိန္ ရခုိင္ကဗ်ာသီးသန္ ့စုစည္းမႈ စာအုပ္က ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
တာ၀န္က်ီ

ကိုယ့္သားကုိယ့္သီြး
နီးရာ၀ီးပါး
မြီးဖြားႀကီးျပင္း
အခ်င္းခ်င္းတိ။

စကားလီသံ
ကဲြစြာမွန္လည္း
အမွန္စိတ္ထား
တသီြးသားတည္း၊။

လူမ်ိဳးမေဖ်ာက္
မိန္ ့မေပ်ာက္ဖို ့
တေယာက္ကို္ယ္စီ
တာ၀န္က်ီေအာင္
ေရာက္နီေရရပ္
စြမ္းေဆာင္ကတ္မွ
ရခိုင္ပီပီ
တာ၀န္က်ီ။

သဟာယမဂၢဇင္း (၅)
ေအာင္ျမတ္ (ယိုးတ႐ုတ္)
ရြက္ႏုျပန္ခ်ိန္ ရခုိင္ကဗ်ာသီးသန္ ့စုစည္းမႈ စာအုပ္က ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

mandag 9. juni 2008

We must revolt!!!! (2)

,dkifaus;r_ydkif;rSmjyef=unfhvdkufau &cdkfifh¶dk;&m òydifavmif;òydif yJGa&/ jrefrmh¶dk;&m avSòyifyJGjzpfeDyg,m/ &cdkifh¶dk;&mqDrD;cGuftuudk A rmwdueDuwfyg,m? ,if;ydkifupGmrSm &cdkifh¶dk;&mtuudk ArmvlrsdK; wd uESpfoufoazmusvdk@ ¶dk;¶dk;wef;wef;upGmr[kwfbJ Armjynfta=umif;w ckvnf; roda& vlwdyg;rSm Armh,dkifaus;r_toGifajymif;yem ujywifqufeD pGmjzpfyga&? &cdkifjynfwGif;rSm &cdkifh¶kd;&m/,dkifaus;r_tpdkiftvmwd udk enf;rsdK;pHkeef@ ydwfyifwm;qD;cHeDuwf&pGmudk tm;vHk; todjzpfyga&? 2003 ckESpfuqdkau xdkif;EdkifiHcsif;rdkifòr@rSm Arm,dkif aus;r_tzJG@u &cdkifh&dk;&mqD rD;cGuftuudk axmifaygif;rsm;pGmaom EdkifiHjcm;om;wd &SdrSm Armh&dk; &m,dkifaus;r_tutjzpf wifqufvm;cpGmudk *kxdrsufpd xjurxGufygodrhf?


aemufwcg o}uFef ----? &efukefrSm [da&rsdK;o#dKuf&cdkifwdu &cdkifh ¶dk; &mo}uFefudk tpdkiftvmrysufESpfpdkifESpfwdkif;usif;yeDuwfpGmwd udk=um;&/ =unfh&vdk@ &ifxJ/ toJxJrSm razmfjywwfatmif tlv_duf onf;v_duf 0rf;omyDwd rsuf&nfv$rf;rdyga&? ,if;csifheef@ qef@usifzuf& cdkifjynfrSm atmufom;,dkifaus;r_udktwif;t"rRoGwfoGif;jcif;cHeD uwf&a&/ &cdkifh¶dk;&m&Davmif; r¾yfxJu avmif;wdeD&mrSm jcifowfqD; jzef;a&ydkufwdeD&m,lvmpGmwdudk jrif&vdk@ toJESvHk;wdudk tyfeef@ qG a&ydkifcHpm;&yga& ----?

atudpPu atedArmjynfEdkifiHa&rSm ay:yifjzpfeDa& qef@usifuef@uGufrJyD; a&;xuf ta&;}uD;yga&? Zmjzpfvdk@atydkifajymvJqdkau zJG@pnf;tkyfcsKyfyHk qdkpGmu tcsdeftwdkif;twm tuef@towf [dyga&/ jynfoluvufrcH,m qdka&edrSm tcsdefra&G;jyefysifvdk@&a&? ,dkifaus;r_wd a&m,Suf¶_yf xGD;vm;cau atcsifhu jyefysif&pGm ua*gif;tcuftcJ [dyga&? jyefysifvdk@ &csifrSvnf;&ygzdk@? atjy\emudk wa,muf/ wpk/ wzJG@umuG,fvdk@r&yg? &cdkfifom;wdkif;rSm wm0ef[dyga&? tm; vHk;0dkif;0ef;xdrf;odrf;um uG,f uwf&ygzdk@? &cdkifjynfrSm Armtaqmifta,mifeef@ atmufom;wdOD;aqmif usif;ya&r¾yfwdudkvHk;0rvnfywfuwfzdk@/ryg0ifrygwfoufrdzdk@ta&;}uD; yga&? ,if;ol¶dk@OD; aqmifusif;ya&r¾yfwdudkvm;zdk@tpm; udk,f&dk@zmom udk,f&dk@ wjcm;enf; vrf;wdeef@ aysmf&$if EdkifatmifzefwD;uwfygvdk@ &cdkifvli,facswdudk tEl;t!Gwfawmif;yef csifyga&?

&cdkifom;/ &cdkifvlrsdK;vdk@ udk,fhudk,fudkcH,la&vlwdkif;rSm um uG,fzdk@wm0ef[dyga&? vl}uD;/ vl acs/ a,muFsm;/ rdef;r &GD;eDp&mrvdkyg? aemufwcg ZmtzJG@tpnf;u vkyfvdrfhr,f/ araoygwDuvkyfvdrfhr,fqdk Asmvf udk,feef@rqdkifydkifeDvdk@r&yga,? ,if;ydkifapmifheDau wcgvnf; tvkyfr jzpfyg? ,if;Zl;eef@ wa,mufwnf;[dau wa,mufwnf;vkyf&zdk@/ ESpfa,muf[dauESpfa,muf vkyfuwf&ygzdk@? ,if;ydkif twlwltvkyf wJGvkyfuwfzdk@twGufvnf;tcsif;csif;wa,mufeef@wa,muftaumif;jrif0g'xm;uwfzdk@vnf; *edusaemf&dk@cdkifhvlr_tzJG@tpnf;twGuf aumif; ta&;w}uD; vdktyfeD yg,mvdk@ usaemhtjrifudkwifjyvdkufyg,ifh ----?

Burma and World

ArmeJ@ urBm
EdkifiHwEdkifiH. zG@Hòzd;r_/ wdk;wufr_/ qkwf,kwfr_ ponfhponfhtajccHta=umif;t&mrsm; xJwGif ynma&;u¾onf vnf; t"dutajccHusaom ta=umif;t&mw&yfjzpf ayonf? uefawmfonf Armjynf ynma&;avmuwGif twdkif;twmwckxd jzwf oef;cJhzl;¶Hkr#ru rdom;pktodkif;t0dkif;rSmvnf; ynma&;rdom;pkjzpfonf? 4if;ESifhquf pyfI cifrif&if;ESD;cJhbl;aom rdwfaqGtaygif;toif;a&mif;&if;rsm;pGmvnf;&SdcJhbl;onf? tJ'DtajccHta=umif;t&mw&m;awGu usaemfhudk ckvdkpma&;zdk@v_H@aqmfcJhjcif;jzpfonf? aemufwcsufu ArmjynfwGif; etz ppftkyfpk. rsufpdydwf/ em;ydwfudk cHae=u&aom ausmif;om;ausmif;oltm;vHk;udk usaemfwdk@jzwfoef;vmcJh&o r#aom b0tajctaeeJ@ vuf&Sdwjcm;EdkifiHawGrS ausmif;om;/ ausmif;olawG&J@tajctae/ tcGifhta&;awGudk r#a0 ay;csifwJhqENeJ@ 'Daqmif;yg;udk a&;vkduf&jcif;jzpfygw,f? yxrqHk;taeeef@ &cdkifjynf(Armjynf)rSm usaemfaexdkifcJhpOfu b,fvdkjzwfoef;cJh&w,f qdkwmxuf tck usaemf a&muf&SdaexdkifwJh wkdif;jynfwcku ausmif;om;/ ausmif;olawG &J@tajctaeudk OD;pm;ay;ajymcsifygw,f/ bmjzpfvdk@ vJqdkawmh usaemf &ckdifjynf (Armjynf)eJ@ a0;uGmvmcJhwm tckqdk&if (17)ESpfausmf &dScJh+yDjzpfawmh 'D=um;xJrSm t ajymif;tvJawGvnf; trsm;}uD; jzpfaumif;jzpfEkdifygw,f? 'gayrJh aocsmwmwckuawmh tJ'Dtajymif;tvJ[m wdk; wufr_r[kwfbJ qkwf,kwfr_omjzpfvdrfhr,fqdkwmawmh aocsmygw,f? tckusaemf[m taemufOa&myEdkifiHwEdkifiHrSm ta=umif;trsdK;rsdK;a=umifh a&mufaewm (2)ESpfausmfavmuf&Sdyg+yD/ vuf&Sdvnf; 'DEdkifiHrSm ausmif;wufaeygw,f? ausmif;wuf&if;eJ@ wzufrSmvnf; 'DEdkifiH&J@ ynma&;eJ@ywfoufwJh tajctaeawGudk waphwapmif;avhvmaeoljzpfygw,f? 'DEdkifiHrSm ausmif;om;wa,mufjzpfzdk@twGuf t"dutajc cHvdktyfcsufu vlom;wa,mufjzpfzdk@bJvdkygw,f? usefwmbmrSrvdkbl;? usaemfqdkvdkwmu ArmjynfrSmvdk ausmif;0ifa=u;/ pmtkyfzdk;/ uGefygAl;zdk;/ ausmif;vc/ usL&Sifcwdk@tjyif vm'fay; vm'f,lr_awG wckrSr&Sdygbl;? vlwa,mufjzpfvm+yDqdkwmeJ@ ausmif;oGm;udkoGm;&r,fqkdwJh Oya' &Sdaevdk@ygbJ? cav; wa,mufausmif;ae&rJh@ touft&G,fa&mufvmvdk@ rdbuausmif;rydk@bl;qdk&if tJ'DrdbtaeeJ@ jy\emawGudk t}uD;tus,f &ifqdkif&wJh tajctaexd a&mufoGm;Edkifw,f? ArmjynfrSmvdk cav;awG vrf;ab;rSmcGuf udkif+yD; awmif;pm;aer,fqdk&ifawmh pmzwfolawGtaeeJ@ b,fvdkjzpf oGm;Edkifw,fqdkwm pOf;pm;om=unfh=uayawmh ---? 'DEdkifiHrSmu cav;wdkif; tajccHynma&;udk (10)ESpf/ usaemfwdk@ ArmjynfrSmqdk&ifawmh (10)wef;atmifwJhtxdudk tcrJhroifrae& qdkwJhOya'&dSw,f? tJ'DOya'udk csdK;azmuf +yD; rdbawGtaeeJ@ cav;awGudk ausmif;oGm;EdkifpGrf;&Sd&ufeJ@ ta=umif;wpHkw&ma=umifh ausmif;rydk@jzpfcJh&if rdbawGtaeeJ@ cav;awGqHk;¶H_;oGm;EdkifwJh tajctaeawmifa&muf oGm;Edkifw,f? tqdk;qHk;jzpfoGm;EdkifwJh tajctaeudk ajymjywmyg? 'Dvdk (10)ESpf roifrae&pepfa=umifh oif+yD;wJhtcsdefrSm vli,fawG[m touf(16-17)jzpfvm=uyg+yD? 'DrSm jy\em wck&Sdvmwmu taemufEdkifiHawG&J@ ,Ofaus;r_t& touf(18)ESpfjynfh&if tawmifpHkvmwJh iSufuav;awGvdk t odkufxJu cJGxGufcsif vm=u+yD? rdbawGeJ@ twlraecsif=uawmhbl;? 'gayrJh rdbawGeJ@ twlraevdk@/ tvkyf r&Sdvdk@/ ydkuf qHr&Sdvdk@ ausmif;qufrwuf&bl;qdkwJh tajctaersdK;udkvnf; EdkifiHudk tkyfcsKyfwJh tpdk;ua&mufcGifhray;ygbl;? tJ'Dvdkrjzpf&atmif tpdk;&taeeJ@ ausmif;qufwufcsifwJh ausmif;ol/ ausmif;om;awG udk zlvHkavmufiwJh twdkif; twmwckxd ausmif;wufaepOfumvrSm tpdk;&u vdktyf wJhydkufqHudk xkwfacs;ay;w,f? tpdk;&qDu xkwfacs; ay;xm;wJh ydkufqHudkvnf; ausmif;om;awGtaeeJ@ ausmif;+yD;vdk@tvkyfjyefr&rcsif; jyefqyfp&m rvdkbl;? tvkyf&rS t&pfusjyefqyfvdk@&w,f? 'D=um;xJ olwdk@taeeJ@ tydk0ifaiGvdkcsif&if ausmif;wuf&if; tcsdefydkif;tvkyfawG vkyfudkif Edkifw,f? 'Dae&mrSm ta&;t}uD;qHk;vdk@ usaemf,lqrdwJhtcsufwcsufudk wifjycsifygw,f? 'DrSm ausmif;olausmif;om;awG[m ausmif;pae+yDqdkuwnf;u udk,f0goemyg&mudk vGwfvyfpGmvkyfudkifcGifh&dS=uw,f? tJ'DvdkvkyfcGifh&SdwJhtavsmuf olwdk@ av;awG[m &SmazGcGifh/ pl;prf;cGifh/ prf;oyfcGifhawG ydkrdk&&Sdvm=uw,f? tJ'DvdkvkyfEdkifatmifvnf; jynfoludkwm0ef ,l xm;wJh/ wm0ef&SdwJh tpdk;&u taxmuftulðyypPnf;awGudk tjynfhtpHkxm;ay;ygw,f? tckqdk&if 'Dwdkif;jynfrSm rl}udKwufaewJhcav;awG[m Digital Camera eJ@ Computer udk b,fvdkudkifwG,foHk;pJG&r,fqdkwmudk oifae=uyg+yD? txufwef;ausmif;om;awGrSmawmh Lap-top Computer vlwdkif;rSm &Sdygw,f? udk,fydkifr&SdwJhausmif;om;awGudk ausmif;u iSg;ay;ygw,f? tJ'D&JtusdK;qufu bmjzpfvmovJqdkawmh cav;awG t&G,fa&mufvdk@ vkyfief;cGiftoD;oD;0ifvm=uwJhtcsdefrSm olwdk@[m wu,fht&nftcsif;&SdwJh/ vufawG@vkyfudkifEdkifwJh/ wm0ef,lEdkif/ wm0ef,lwwfwJh vli,fawGjzpfae=u+yDrdk@ EdkifiHawmfudkvnf; wzefjyef+yD; wu,ftusdK;ðyEdkif=uygw,f? 'gayrJh 'DEdkifiHrSm tpdk;&eJ@ jynfol=um;rSm bmjy\emrS r&Sdawmhbl;vm;qdk+yD; ar;p&m&Sdaumif; &SdvmEdkifygw,f? tukefvHk;acsmarG@aewmawmh r[kwfygbl;/ &Sdygw,f? jy\emu bmvJqdkawmh rl}udKausmif;awGudpPyg? wEdkifiHvHk;rSm &SdaewJh cav;OD;a&eJ@ ausmif;ta&twGuf rr#wr_ygbJ? 'ghtjyif rl}udKausmif;p&dwfuvnf; tifrwef }uD;ygw,f/ awmf&Hkwef&Hkrdom;pkawGtaeeJ@ cav;awGudk rl}udKausmif; rxm;Edkif=uygbl;? tpdk;&awGtaeeJ@ 'DudpPu jy\emwck jzpfaewJhtjyif ygwDawGtaeeJ@vnf; a&G;aumufyJGeD;vm+yDqdk&if rl}udKausmif;awGudk vHkavmufatmifaqmufay; yghr,f/ ausmif;p&dwfawG av#mhay;yghr,f qdkwmvnf; rJqG,fyJGa0g[m& vdk@awmif ac:qdkEdkifygw,f? wjcm;EdkifiHu tpdk;&awGtaeeJ@ ynma&;/ cav;vli,fawGta&;udk b,fvdkOD;pm;ay; tav;xm;w,fqdkwm&,f/ Arm EdkifiHu tpdk;&awGtaeeJ@ ausmif;ol/ ausmif;om;awG udk b,fvdkoabmxm;w,fqdkwmudk waphwapmif; jyefvnf oHk;oyfEdkif=uzdk@ wifjy vdkuf&jcif;jzpfygw,f? aemufaemifvnf; tcef@oifh&if qufvufwifjyygtHk;rnf?
cdkifaemif*sdef

søndag 17. februar 2008

Kwan Dai Thet Thi


cGef;wdkif;oufoDqdkuwfvD



ig&dk@XmeD&cdkif+rDwGuf

cGef;wdkif;oufoDqdkuwfvD---?

pmyD&dk;&momoem

pdkifvmrysufxdrf;odrf;pD

cGef;wdkif;oufoDqdkuwfvD---?


trsdK;oDvESpfXme


zGifhjyoufoDqdkuwfvD


cGef;wdkif;oufoDqdkuwfvD---?

b0 eef@ qEN

!dkr_dif;r_dif; awmtkyfeef@

pdrf;vef;a& v,fuGif;jyif

igcifrifjrwfEdk;a& ---?

jymvJhvJh yifv,fjyif

nifoma& vD!Sif;eef@

wzJGzJG rdk;pufwd=um;rSmvnf;

ig yDwdjzpfzl;ca&?

a,'gvJh

pdrf;ykwfykwf ,leDazmif;eef@

rJ=uKwf=uwf rkqdwfwdudk

ig ESvHk;ysdK@a& ---?

atmufjynfatmuf&Gmu

pdrhf0ifvma&

atmufodk;odk; vDoHwdudk

=um;&pGm igh em;anmif;a& --?

a,Zl;eef@

tjzLa&mif jynfzHk;um;

ESif;cJwd=um;rSm

ig oGD;cJauavh cJvDyufpDzd?

cdkifaemif*sdef

WHO ARE THE ROHINGYAS?
Dr. Aye Chan

A few weeks ago, it was announced on a broadcast of BBC Burmese program that a Burmese national of the Rohingya ethnic group had been granted political asylum in Japan. We should be pleased with this sign of the Japanese government’s humanitarian attitude towards people who could face various kinds of dangers in their homeland, including death, regardless of their race, religion or nationality. However what concerns me in this case, as a native historian of Burma, is the ethnicity of the so-called Rohingyas. Who are the Rohingyas? This issue has been a problem for Burma since it gained independence from Great Britain.

The person who was granted asylum in Japan is Mr. Zaw Min Htut, the author of a book titled “The Union of Burma and Ethnic Rohingyas,” published in Japan in 2001. The book deals with the history of the so-called Rohingya people of Arakan State, presently called Rakhine State, in the Union of Myanmar. An article of mine was given special reference in his book. However, I am not happy with the way it was referred to. Zaw Min Htut has clearly abused the academic platform for political purposes, producing a false picture of the Arakenese history. The bizarre phenomenom created by Zaw Min Htut and his precursors is the literary wing of the political scheme that aims at changing the northwestern part of Arakan(Rakhine) State of Union of Myanmar, the original homeland of Arakanese (Rakhine) people into the Rohingya State.

In this article, I want to discuss whether the Rohingyas are an indigenous ethnic group of Burma or not. Being a scholar, I want to handle this matter without any prejudice or misconception. In this regard, I can confidently say that there has never been such an ethnic group throughout the history of Burma. The people called Rohingyas by Zaw Min Htut and his mentors are direct descendents of immigrants from the Chittagong District of East Bengal (present day Bangladesh). The British colonial officials called them Chittagonians in their administrative records. They migrated into Arakan after the province was ceded to British India under the terms of Treaty of Yandabo concluded at the end of the First Anglo-Burmese War in 1826. Most of them settled down in the Buthidaung and Maungdaw Districts of Arakan State, the frontier areas near Burma’s border with Bangladesh.This, of course does not mean that they do not deserve the equal rights that the other ethnic groups of Burma should enjoy regardless of whether or not democracy is restored in the country.

Probably Zaw Min Htut is an activist of younger generation. However, the movement of his precursors brought great bloodsheds to Arakan in the wartime and the opening decade of independent Burma. Some Arakanese people of that region in their early seventies and eighties have still not forgotten the atrocities they suffered in 1942 during the short period of anarchy between the British evacuation and the Japanese occupation of the area. For all these public disorders experienced by both of the Arakanese Buddhists in the western frontier and the Muslims in the Arakan proper (Mrauk-U and Kyauktaw townships), I certainly feel much reasonable to blame British Governor Sir Dorman Smith’s colonial administration for arming those Chittagonians in frontier area as the volunteer forces to deter the Japanese incursions and create a buffer between the Japanese occupied Burma and British India. An intelligence report said that the volunteers, instead of fighting the Japanese, destroying the Buddhist monasteries and pagodas, massacred thousands of innocent Arakanese civilians. It also expressed the grave concern among the authoritiesof British administration in exile about the holocaust of Arakanese community in the western fringe of Burma by those Chittagonians [British Library:IOR : B/8/9].

The Arakanese folk in rural areas again became the victims of the rebellion which those intrusive settlers launched against the Union of Burma in the 1950s.These innocent Arakanese people faced killing, kidnapping, arson, plunder and rape for a decade after the independence. We should recall what the great archeologist Emile Forchhammer, seeing the persistent flights of the immigrants from the adjacent areas of the British India, predicted:” This land of strange prophesies, Arakan, the Palestine of the Farther East.” [Forchhammer: 1892: 1]

If Zaw Min Htut calls his work a history, he seems to be a poorly trained historian. He not only lacks knowledge of research methodology but also knowledge of the background history of Southeast Asia. He does not seem to have learned about the Indianization of Southeast Asia nor that there were some dynasties in Southeast Asia, who assumed Indian titles, for instance the Varman dynasty in Cambodia, the Vikrama and Varman dynasties in the Irrawaddy Valley of Pre-Pagan Burma, and the Chandra dynasty in Arakan in the first millennium of Christian era. He is completely ignorant of folk migrations that have taken place in the Southeast Asia since the pre-historic times. The forerunners of the Tibeto-Burman races arrived in the Irrawaddy Valley around the beginning of the Christian era and some of them entered the Arakan coastal strip. The presence of Tibeto-Burman races, such as the Chakma in the Chittagong Hill Tract of modern Bangladesh and the Tripuris (known as Mrun to the Arakanese) in Tripura State

in modern India, is a proof of the waves of ethnic migration from central Burma to the Arakan coast and then to the northeastern parts of the Indian subcontinent.

Furthermore Zaw Min Htut does not know how epigraphy and paleography affords conclusive evidence that northern Arakan owes its Buddhist and somewhat Hindu traditions to India. At the same time, there is strong presumption that southern Arakan had cultural contacts with the states of Irrawaddy Valley or perhaps even farther eastward to Dvaravati [Paul Wheatly: 1983:184]. The Pyu inscriptions found in Sandoway District and the silver coins of Chandra dynasty found everywhere in Arakan State demonstrate the close cultural and ethnic relationships of the inhabitants of Arakan in Dynnyawaddy and Wethali periods (c. AD 400-1000) with their cousins in the contemporary Irrawaddy Valley. There are four Sanskrit stone inscriptions datable to the AD fourth to tenth centuries found in Arakan, and all of them tell about the Buddhist rituals and ceremonies performed by the people of nobility and gentry. The elite groups of the old Arakan, like those of other Indianized kingdoms of mainland and island Southeast Asia used Sanskrit as court language.

Zaw Min Htut’s book attempts to prove that the so-called Rohingyas are the descendents of Arab castaways from shipwrecks on the Arakan coast in the ninth century and that they had been inhabitants in Arakan at least two centuries before the Arakanese people of Tibeto-Burman family reached Arakan. This illogical spectulation is based on an account of the Arakanese chronicle, written by Sara Nga Mei in 1826 [Nga Mei: 1826:so-ob 5-8; so-re 1-5]. Following the chronicle, R.B.Smart, the Deputy Commissioner of Akyab District, wrote that in the ninth century several ships were wrecked on Ramree Island and the Muslim crews placed in the villages in Arakan [R.B.Smart:1957:86]. Other chronicles also tell the story of some shipwrecks; however none of them say that the crews were Arabs or Muslim. The word for Arab and Persian in archaic Burmese and Arakanese is Pathi. The chroniclers do not say that there were any Pathis (Arabs or Persians) sent to Wethali, the capital city of Arakan, or that they were allowed to build mosques for their community. All these sentences, plus the word “Arab castaways,” and the statement that those Arabs were allowed to settle down in Wethli were intentionally added by Zaw Min Hut and his precursor, Ba Tha, one of the Rohingya storytellers [Ba Tha : 1964].

In the field of research methodology, he does not seem to grasp the importance of primary sources of information in historical research. Although he does give reference to some works of the authorities on Burmese history, his way of quoting from scholarly writings shows an explicit insincerity. In his bibliography, either the date of publication or the title of the article or the name of the publisher is not given for some works. Furthermore, his style of writing is logically weak, for while he confidently asserts that the language spoken by the Rohigya people is similar to the Bengali and Sanskrit, linguistically of the Indo-Aryan languages family, he cannot bring forward any linguistic affinities of their language with the Semitic languages that Arabic belongs to.

Altogether eight paragraphs from one of my articles were excerpted in his book with a forwarding statement that he was citing an original text of mine [Aye Chan: 1975:56-7]. However, when I carefully examined them, I found that he dropped some sentences of mine and substituted them with his own, using them to draw a conclusion that the people whom he called Rohingyas had been the earlier settlers of the Mayu Frontier area in the northwest Arakan, namely present day Buthidaung and Maungdaw Districts. My research presented in that article had nothing to do with the migration of the Bengali people from Chittagong District of modern Bangladesh into Arakan. The intent of my article was to examine the fall of Wethali dynasty in the last decades of the tenth century.

If Zaw Min Htut asks me about the people of Old Arakan in the Dynnyawaddy and Wethali Periods (c.A.D.400-1000), I will answer with certainty that they were of Mongoloid stock, not very distant cousins of the Pyus of Irrawaddy Valley. Every student of Burmese history knows that the Anandachandra Inscription in Sanskrit is the only source of Arakanese chronology before the Lemro period (AD1018-1406) and also that the information and list of the kings of the Dynnyawaddy and Wethali dynasties given by the chronicles contain much legend and are not reliable for historical research. This is because the tradition of writing chronicles began in the early eighteenth century, and most of the works of Arakanese chroniclers were brought to the Burmese capital, Amarapura after the Burmese conquest of the country in 1784. The numismatic evidences have proved the reigns of some kings of the Chandra dynasty as mentioned by the inscription in the later half of the AD first millennium. The sculptural scrutiny of leading archeologists and art historians has proved that the earliest inhabitants of Arakan were of Mogoloid stock [Pamela Gutman: 2001:5]. The other sources we can rely for the study of early Arakanese history are the Buddhist pagodas, the Buddha images, and the variety of artifacts thus far unearthed. Unfortunately no archaeological evidence to prove the presence of the Muslim community in Arakan prior to the beginning of the fifteenth century has been found yet.

However, I do not mean there was no Muslim community in Arakan before the state was absorbed into British India. Some Bengali retinues of King Saw Mun (r.1430-1433) who regained the throne with the military aid from Sultanate of Bengal were allowed to settled down in the suburban area of Mrauk-U, the new royal capital. They were the earliest Muslim settlers who do not seem to count many. There had been a minor Muslim presence mostly made up of Muslim mercenaries, itinerant merchants from Persia and Golkonda and some Bengali captives of the Arakanese and Portuguese pirates sold into slavery. The descendants of those people can be found in the vicinity of Royal capital Mrauk-U and Kyauktaw Township. [R.B. Smart: 1957: 87] Professing the Islamic faith, they have lived in Arakan since the early seventeenth century, where their way of life pertains to their lands of origin. Speaking Arkanese dialect, they never claim themselves being Rohingyas. They want to be called themselves Arakanese Muslims.

It is obvious that the term “Rohingya” was created in 1950s by the educated Chittagonian descendants from Mayu Frontier area (present day Buthidaung and Maungdaw Districts) and that it cannot be found in any historical source materials in any language till then. The creators of that term might be of the second or third generations of the Bengali immigrants from the Chittagong District in modern Bangladesh. R.B. Smart wrote:

“Since 1879, immigration has taken place on a much larger scale and the descendants of the slaves are resident, for the most part in the Kyauktaw and Myohaung [Mrauk-U] townships. Maungdaw township has been overrun by Chittagonian immigrants. Buthidaung is not far behind and new arrivals will be found in almost every part of the district [R.B. Smart: 1957: 87].

It is not a painstaking work to write a well documented piece of research on the migration of those Chittagonians into Arakan State in the nineteenth century. Plenty of primary source materials are available at the Oriental and India Office Collection at British Library in London, Department of National Archives in Rangoon, and the Rangoon University Central Library. It will be my pleasure to help with some source materials from my own collection if Zaw Min Htut and his colleagues want to rewrite the history of their people with the objective reality. If they stubbornly refuse to accept the truth I am ready for a debate in the publicity.


Aye Chan (ayechan@kanda.kuis.ac.jp

(Copied from http://www.rakhapura.com)