ဘာဘာနန္႕ အကၽြန္

ဘာဘာနန္႕ အကၽြန္
လူတေယာက္ဘ၀မာ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ၊ မိဖ၊ ဆရာသမား ဂုဏ္(၅)ပါးဟိေရဆိုေဂ ဘာဘာစြာအကၽြန္႕အတြက္ ဂုဏ္(၂)ပါးျဖစ္ေတ မိဖနန္႕ ဆရာသမားဂုဏ္ထဲမာပါေရ။ ဘာဘာနန္႕ပတ္သက္လို႕ အကၽြန္မွတ္မိစြာေခ်တိကို ရြီးယင္းဘာဘာေက်းဇူးကိုဆပ္ပါရစီ…ဘာဘာ။ အကၽြန္က အသက္(၅)ႏွစ္မျပည့္ခင္ကပင္ ေကာင္းေက်ာင္းတက္ခ်င္ေရ။ ယင္းတြက္နန္႕ပါပါေက်ာင္းတက္ဖို႕လားေဂ ေက်ာင္းကိုရက္ျပက္လိုက္ေတ။ ေက်ာင္းကိုေရာက္လားခလို႕ ဘာဘာစာျပဖို႕ အတန္းတိကို၀င္လားခေက အကၽြန္ကရံုးခန္းမာ တျခားအားနီေရ ဆရာတိနန္႕စီနီခေရ။ ယင္းအခ်ိန္က အကၽြန္႕ကို သုည(၀)ကို စသင္ပီးေရ ဆရာႀကီးတေယာက္ဟိခဖူးေရ။ ယင္းဆရာႀကီးကေလ့ ပင္ခ်မ္းစားခါနီးနီယာ။ ဆရာႀကီးက “၀” လံုးတလံုးကို စပဲြခံုထက္မာ ရြီးၿပီးေက အကၽြန္႕ကို ေဒခ်င့္ဇာလဲလတ္။ အကၽြန္ကေလ့ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖလိုက္ေတ….” သူမ် “ ဆိုဘနာ။ ေယခါ ဆရာႀကီးက သူမ် မဟုတ္။ သုည လို႕ေခၚေရလတ္…ယင္းခါကပင္ သုညကို သိလိုက္ေတ း)။
ယင္းပိုင္နန္႕ ေက်ာင္းတက္ခ်င္အားႀကီးလို႕ အသက္မျပည့္ဘဲနန္႕ေက်ာင္းထားလိုက္ရေရ။ ၀ေခ်တန္း စတတ္ေတဆိုေလာက္ကပင္ ေက်ာင္းမာ ရက္ျပတ္ဖနပ္ေပ်ာက္ေတ။ ဇာႏွစ္ရံေပ်ာက္ေတဆိုစြာ ရြီလို႕မရေအာင္ ေပ်ာက္ေတလို႕ေျပာလို႕ရေရ။ ယင္းအခ်ိန္က အသက္မျပည့္ဘဲေက်ာင္းထားလိုက္ရစြာကိုေလ့ (၁၀)တန္းႏွစ္ေရာက္မ သတိထားမိေရ။ ဇာျဖစ္လို႕လဲဆိုေဂ (၁၀)တန္း ပထမႏွစ္ေျဖၿပီးေရအခ်ိန္မာ အကၽြန္႕အသက္က (၁၅ႏွစ္နန္႕ ၇ လ)ရာ ဟိသိမ့္လို႕ ကိုယ့္စြာကိုယ္ ျပန္တြက္ၾကည့္စြာ။ (၁၀)တန္း ပထမႏွစ္ဆိုေက ဒုတိယႏွစ္ဟိဖို႕စြာက ေသခ်ာလားခယာ။ (၁၀)တန္း ပထမႏွစ္မာ ရွဴေရ။ ဇာျဖစ္လို႕ ရွဴလဲ လာမမီးေဂ့။ လ်ိဳ႕၀ွတ္…လံုး၀တေယာက္ကိုေလ့ မေျပာ…သတ္ခ်င္ေဂ သတ္ပလိုက္………..း)။ ၀ေခ်တန္းေအာင္လို႕ (၁)တန္းေရာက္စြာနန္႕ အိမ္နန္႕ပါးေရမူလတန္းေက်ာင္းကိုေျပာင္းလာေရ။ ယင္းေက်ာင္းမာ (၂)တန္းႏွစ္မာ ပထမဆု၊ (၄)တန္းႏွစ္မာ တတိယဆုရေရ။ ဘ၀မာ ပထမဆံုးနန္႕ ေနာက္ဆံုးဆု (၂)ဆု..။
မူလတန္းၿပီးစြာနန္႕ အလယ္တန္းေက်ာင္းကိုေျပာင္းရေရ။ ယင္းမာ ဘာဘာနန္႕ျပန္တိြယာ။ ဘာဘာက အဂၤလိပ္စာျပေရ။ ေက်ာင္းမာေလ့ ျပပိုင္ အိမ္မာေလ့အအီးခ်ခ်မ္းနီဖို႕မရ။ တရက္မာ ေမနိ (၅)လံုးစီ အလြတ္ရေအာင္ နိန္႕တိုင္းဖတ္ရေရ။ ပထ၀ီအတြက္ ေျမပံုတပံုစီ နိန္႕တိုင္းဆဲြရေရ။ ေျမပံုဆဲြဖို႕အတြက္ ဗလာစာအုပ္မာ ဂြင္ေခ်တိဆဲြပီးထားေရ။ ယင္းပိုင္ဆဲြပါလတ္စြာ ေနာက္ခါဆိုေက ျမန္မာျပည္ေျမပံုကို ဂြင္ေခ်မပါဘဲ ကြက္တိနီးပါးဆဲြတတ္ပါလတ္ေတ။ အဂၤလိပ္စာဆိုေဂ အလယ္တန္းအဆင့္စာေမးပဲြတိမာ (၉၉ မွတ္)ထိ အမ်ားဆံုးရဖူးခေရ။ အဂၤလိပ္စာက ဗမာျပည္မာ ေက်ာင္းၿပီးခေရအခ်ိန္ထိ အကၽြန္႕ကိုတခါေလ့ ဒုကၡမပီးႏိုင္ခ။ အလယ္တန္းအဆင့္ခါဆိုေက စာေမးပဲြကာလတိိမာ နက္ဖန္အဂၤလိပ္စာစစ္ဖို႕ဆိုေက အဂၤလိပ္စာကိုမဖတ္ဘဲနန္႕ တျခားမစစ္ရသိမ့္ေရ ဘာသာတခုခုကိုစီ ဖတ္ေတ။ ေဒခ်င့္တိကို ရြီးျပနီလို႕ ေဘာရီးပစ္ေတလို႕ မထင္ကတ္ပါေက့။ စာဖတ္သူရို႕အေခ်အငယ္တိကိုေလ့ ေဒပိုင္ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ပီးလို႕ရေရ ေစတနာနန္႕ပါရာ။
ဘာဘာနန္႕ပတ္သက္လို႕ ေနာက္တခုသတိထားမိစြာဟိသိမ့္ေရ။ ယင္းအခ်ိန္က ဘာဘာကအကၽြန္ရို႕အတန္းပိုင္ဆိုခါ ေက်ာင္းသားတိကိုနိန္႕တိုင္းနာေမေခၚရေရ။ အကၽြန္႕ဘာဘာနာေမေခၚေက တျခားဆရာတိနန္႕မတူ။ ဥပမာ - တျခားဆရာတိက ခင္ေမာင္သန္း ဆိုေဂ ခိန္ေမာင္သန္း ဆိုဘနာ အသံထြက္ေခၚကတ္ေတ။ ဘာဘာက ခင္ေမာင္သန္း၊ ………………ယင္းပိုင္စီေခၚေရ။ အေခ်ခါက ယင္းပိုင္ေခၚသံတိကို တျခားဆရာတိ ေခၚပိုင္မေခၚလို႕ သားတေယာက္အနီနန္႕ ၾဟက္ေတပိုင္တိြခေရ။ ယေကေလ့ ဂနိအခ်ိန္မာ ဇာျဖစ္လို႕ယင္းပိုင္ေခၚလဲဆိုစြာကို သေဖာေပါက္ပါယာ။

ယၿပီးေက နီခါ ေက်ာင္းပိတ္ယာဆိုေဂ ဘာဘာနန္႕ ေတာင္နားတိမာ ထင္းၿခြီဖို႕စီလားကတ္ေတ။ ထင္းတိက ေတာင္လမုန္းသားတိ၊ ဂ်စ္သားတိ။ ထင္းကို တနီလံုးလားၿခြီဘနာ အနားကအဖိုးေဂ်ာဂ်ီေအာင္ရို႕တဲနားမာစီပံုထားကတ္ေတ။ ထင္းၿခီြယင္း ေတာထဲက သေဖၤာဥတိ၊ ၀က္၀ဲဥတိ တူးေရ။ သေဖာၤညြန္႕တိ၊ ဖ်ံတုတ္တိ၊ ၿခံဳႏုတိခူးေရ၊ တခါတရီ ပုရစ္တူးကတ္ေတ။ ယင္းပိုင္ တနီထင္းခြပ္ပလိုက္ၿပီးေက မိုးျပန္က်ဖို႕ယာဆိုေက ယင္းထင္းတိကို ႏြားဂါရီငွားဘနာစီ လားတင္ကတ္ေတ။ အဂုအခ်ိန္မာ ယင္းပိုင္လားခြပ္ေက စစ္သားတိဘားမာ ဇာပိုင္ပံုစံမ်ိဳးနန္႕ ဆက္ဆံခံရေမေလ့မသိ ဆိုဘနာေလ့ တခါတရီ စိုင္းစားမိေရ။ တခါတရီ အေဖာ္ေကာင္းေက ေလာင္းငွားဘနာ ျမစ္တိ၊ ေခ်ာင္းတိကူးဘနာေလ့ ထင္းၿခြီဖို႕လားကတ္ခဖူးေရ။
ယင္းေခတ္က ဘာဘာေက်ာင္းအားကစားအျပင္ ၿမိဳ႕နယ္အား/ကာ မာေလ့ လုပ္လို႕ ဇာတ္ပဲြတိေလ့ ရက္ျပတ္အလကားၾကည့္ရေရ။ တခါတရီ ေဘာလံုး၊ ေဘာ္လီေဘာၿမိဳ႕နယ္ၿပိဳင္ပဲြတိဟိေက စစ္ေတြကိုေလ့ ယင္းအဖဲြတိနန္႕ ေနာက္ကကပ္လိုက္ေတ။ အိမ္မာဆိုေကေလ့ ေဘာလံုး၊ ေဘာ္လီေဘာ၊ ၾကက္ေတာင္ပိုက္၊ သရီကြင္း အားကစားပစၥည္းတိ အစံုဟိလို႕ ကဇက္ခ်င္စြာကို ကဇက္လို႕ရေရ။ (ဆက္ဖို႕သိမ့္)

ရခိုင္စာပီနန္႕ အကၽြန္႕အျမင္

ရခိုင္စာပီ ျပန္လို႕ၾဟင္သန္လာဖို႕အတြက္ ေဒတေခါက္မာ အယင္တေခါက္တိနန္႕မတူဘဲ ရွိတိုး၊ ေနာက္ဆုတ္ စိေခ်ျပန္စိုင္းစားမိေရ။ နည္းပညာအကူအညီတိ၊ အခ်င္းခ်င္းပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈတိကတဆင့္ ဂနိလက္ဟိ ရခိုင္စာပီအေျခအေနစြာ အယင္ဆယ္စုႏွစ္တိထက္စာေက အဆေပါင္းရြီတြက္လို႕မရေအာင္ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာေရလို႕ေျပာေဂ တေယာက္ေလ့ျငင္းလို႕မရ။
အဂုလက္ဟိေရာက္နီေရ ေအာင္ျမင္မႈအတိုင္းအတာကို ေဒထက္ပိုေကာင္းလာေအာင္ လက္ဆင့္ကမ္းထမ္းလားဂတ္ရဖို႕တာ၀န္စြာ ရခိုင္လူမ်ိဳးတိုင္းမာ တာ၀န္ဟိေရ။ အဂုလက္ဟိဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးေလာကမာ သံုးနီဂတ္ေတေ၀ါဟာရနန္႕ေျပာရဖို႕ဆိုေဂ ေဒအေျခအေနကနီ ေနာက္ျပန္လွည့္လားလို႕ တခုပိုင္ေလ့မရ။ တံုးတိုက္တိုက္၊ က်ားကိုက္ကိုက္ အားလံုးအားနန္႕ပန္းတိုင္ထိေရာက္ေအာင္ ထမ္းလားဂတ္ရဖို႕။

အဂု ေရာက္နီေရအေျခအေနစြာလဲ ပပြင့္လလင္းေျပာရေဂ ရာႏႈန္းျပည့္ေက်နပ္အားရဖို႕ေကာင္းေရ အဆင့္ကို့ မေရာက္သိမ့္လို႕ ယူဆလို႕ရေရ။ စနစ္တက်ကြင္းဆင္းဘနာ စစ္တမ္းေကာက္ထားစြာမဟုတ္ဘဲ အျပင္ဘန္းအျမင္နန္႕သံုးသပ္ထားစြာျဖစ္လို႕ အမွားအယြင္းတိ အားနည္းခ်က္တိ ဟိႏိုင္ေရ။

အကၽြန္ျမင္ေရ အခ်က္(၂)ခ်က္ကို အယင္ခ်ျပေမ။ ပထမတခ်က္ ရခုိင္သားတိုင္း ရခိုင္စာရြီးရဖို႕ဆိုေရအဆင့္ကိုမလားခင္ ရခိုင္သားတိုင္းရင္ထဲ၊ အသဲထဲ၊ သြီးသားထဲမာ “ငရို႕မာရခိုင္စာဟိေရ” ဆိုေရစိတ္ဓါတ္ကို အယင္ဆံုးျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ပီးရဖို႕လို႕ထင္ေရ။ ဇာျဖစ္လို႕ ေဒပိုင္သံုးသပ္ရလဲဆိုေဂ ဂနိရခိုင္သား (၁၀၀%) ရခိုင္စာ မရြီးကတ္သိမ့္လို႕ျဖစ္ေတ။ လက္ဟိရခိုင္လူမ်ိဳးထဲမာ လူႀကီးပိုင္းတိနန္႕ လူလတ္ပိုင္းတိက ရခိုင္စာဟိေရဆိုစြာကို အတိုင္းအတာတခုထိ လက္ခံထားဂတ္ေကေလ့ ျပည္တြင္းကရခိုင္ေခ်တိ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ရခိုင္စာဆိုစြာ ဟိမွန္းပင္သိလီကတ္ပါဖို႕လား ေၾကာင့္ၾကမိေရ။ ယင္း အေခ်တိ၊ ေနာက္မ်ိဳးဆက္သစ္ေခ်တိသိလာဖို႕အတြက္ ေဒနိလူႀကီးတိ၊ လူလတ္ပိုင္းတိမာ တာ၀န္အျပည့္အ၀ဟိေရ။ တလံုးပင္၀င္၀င္၊ ႏွစ္လံုးပင္၀င္၀င္ ယင္းအေခ်တိကို နားသြင္းပီးကတ္ရဖို႕။ ယင္းကတဆင့္ အခ်င္းခ်င္းၾကားမာ ရခိုင္စာရြီးတတ္စြာတိကို ဂုဏ္ယူတတ္လာေအာင္ လုပ္လားဂတ္ရဖို႕။ ေဒခ်င့္က ပဌမ သံုးသပ္ခ်က္ပါ။ ရခိုင္လူမ်ိဳးတိုင္း ရခိုင္စာရြီးရစြာကို ဂုဏ္ယူတတ္လာမွ ရခိုင္စာပီေတာက္ပလာဖို႕ျဖစ္ေတ။

ေနာက္တခုက လက္ဟိအျငင္းပြါးနီဂတ္ရေရ….လီယူ လီသိမ္းျပႆနာ။ အမွန္မာ ေဒကိစၥစြာ ယင္းေလာက္ထိႀကီးမားေရျပႆနာ၊ ရွင္းလို႕မက်င္းႏိုင္ေရ ျပႆနာမဟုတ္။ ဇာျဖစ္လို႕လဲဆိုေဂ ေဒျပႆနာစြာ အကၽြန္ရို႕ရခိုင္လူမ်ိဳးတခုတည္းမာရာ ဟိစြာမဟုတ္။ တျခားလူမ်ိဳးတိမာေလ့ မကန္ဟိေရ။ ေဖ့သွ်ာကိုေတာင္ပိုင္ပံုဘနာ စာပီတိ၊ ပညာေရးစနစ္တိကို အေသအခ်ာသုေတသနလုပ္နီဂတ္ေတ တိုင္းျပည္တိမာေတာင္ ေဒျပႆနာတိကို မရွင္းႏိုင္သိမ့္ဆိုေဂ အကၽြန္ရို႕ပိုင္ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ၊ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး၊ ႏိုင္သေလာက္ေခ်နန္႕လားနီဂတ္ေတလူမ်ိဳးတမ်ိဳးအဖို႕ ေဒျပႆနာကို နိန္႕ခ်င္းညခ်င္း ဥံဳ..ဖြ…ေပ်ာက္စီဆိုဘနာ လုပ္ပလိုက္ဖို႕စြာ တခုပိုင္ေလ့ မျဖစ္ႏိုင္။

အ၀ီးႀကီးကိုလားၾကည့္စရာမလို…ဂနိ ဗမာတိရြီးနီဂတ္ေတ စာတိကိုလားၾကည့္လိုက္။ အမ်ိဳးမ်ိဳး တေယာက္တဖံု စိတ္ထင္ပိုင္ရြီးနီကတ္ေတ။ ယေကေလ့ အကၽြန္ဆိုလိုစြာက ယင္းသူရို႕ရြီးလို႕ ငရို႕ေလ့ေနာက္ကလိုက္ရြီးရဖို႕လို႕ ဆိုလိုစြာမဟုတ္။ လက္ဟိအေျခအေနအရ အျဖစ္ႏိုင္ဆံုးနည္းလမ္းေခ်တခုကို စိုင္းစားခ်ျပစြာရာျဖစ္ေတ။ ယင္းဇူးနန္႕ အရြီးအသား၊ လီယူလီသိမ္းျပႆနာတိကို ကႀကီးက်က်ယ္လုပ္ဘနာ ခ်ကန္ကန္လို႕ျငင္းနီကတ္ဖို႕ အခ်ိန္မဟုတ္သိမ့္။ ေလာေလာစိုင္အေျခအေနအရ လက္ဟိရြီးနီကတ္ေတအဆင့္က ျပန္မက်လားလီရေအာင္ ထိမ္းသိမ္းထားကတ္ရဖို႕။

တနိန္႕နိန္႕ တခ်ိန္ခ်ိန္ ရခိုင္စာပီကို ရခိုင္ရို႕စတိုင္လ္နန္႕ ပပီပျပင္ဖန္တီးခြင့္ရလာေရနိန္႕ ေဒျပႆနာတိစြာ အမႈိက္ပါနီေရရီကို ရီစစ္နန္႕စစ္ထုတ္ပလိုက္ေတပိုင္ သန္႕ရွင္းလတ္ဆပ္ေတ ရခိုင္စာပီ ရီအအီးေခ်တခြက္ ေသာက္ႏိုင္ကတ္ပါစီလို႕ ဆႏၵျပဳယင္း……………………..
ရခိုင္စာပီ တိုးတက္ၾဟင္သန္ပါစီ………။
Free4waddy

ေဖ့သွ်ာကို ဇာပိုင္သံုးဂတ္ဖို႕လဲ

အေမရိကန္၊ ဥေရာပရို႕ပိုင္ ခ်မ္းသာေရတိုင္းျပည္တိမာေတာင္ ေဖ့သွ်ာဒဂၤါး အက်ပ္အတည္းျပႆနာတိ တရက္ထက္တရက္ တိုးပြါးလာနီေရဆိုေဂ အကၽြန္ရို႕ပိုင္ ကၽြန္သေဘာက္ဘ၀ေအာက္က ရခိုင္ျပည္သူ၊ ျပည္သားတိအတြက္ တခ်က္ေခ်စိုင္းစားလို႕ရာၾကည့္လီကတ္ပါဖိ။ သြီးစုတ္ဖုတ္ေကာင္နန္႕တူေရ လူမ်ိဳးျခားအစိုးရလက္ေအာက္မာ တိုင္းျပည္နန္႕လူမ်ိဳးအေျခအေနတိကို မ်က္စိမာတခ်က္ေခ် ျမင္ၾကည့္ကတ္ပါ။

အကၽြန္က စီးပြါးေရးပညာသွ်င္မဟုတ္ပါ။ ယေကေလ့ ကိုယ့္ပါတ္၀န္းက်င္မာ လက္ဟိျဖစ္ပ်က္နီကတ္စြာတိ၊ ျမင္ရ၊ ၾကားရစြာတိကို မွ်၀ီပီးခ်င္စြာပါရာ။ ေဖ့သွ်ာတိ ၾဘန္းစီးကာရျဖစ္ရစြာေရ အဓိကလူတေယာက္ခ်င္းစီ ကိုယ့္၀င္ေငြနန္႕ ထြက္ေငြကို မွ်တေအာင္ မစီစိုင္တတ္လို႕ျဖစ္ေတ။ ယင္းပိုင္ ေဖ့သွ်ာဒဂၤါးတိကို စီမံခန္႕ခဲြမႈညံ့ဖ်င္းစြာေရ ယင္းခ်င့္နန္႕ပါတ္သက္ေတ အသိပညာတိ၊ အေလ့အက်င့္တိ၊ ပညာရပ္တိကို တစိေခ်ေတာင္မသင္ဖူးခ၊ မၾကားဖူးခကတ္လို႕ျဖစ္ေတလို႕ေျပာေဂ မာန္မပါကတ္ေက့။ ယင္းအထဲမာ ရခိုင္သားထဲက ရခုိင္သားျဖစ္ေတ အကၽြန္ကိုယ္တိုင္ေလ့ ပါေရ။

အကၽြန္ရို႕တိပိုင္ ေအာက္ၿခီလူတန္းစားတိက ေဒပိုင္ေသွ်ာင္အေၾကာင္းျခင္းရာတိကို မသိနားမလည္ေကေလ့ တိုင္းျပည္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ေတအေကာင္တိ စေကတေဘြနားလည္ေက ဖာထီးပီးလို႕ရႏိုင္ေရ။ အဂုက ယင္းေကာင္တိေလ့ ငါ့ေယာင္၄င္း ဆိုခါ….ေနာက္တခ်က္က တိုင္းျပည္ေဖ့သွ်ာကို ေယာကၡမဘားက အမြီရေရေဖ့သွ် ာအထင္နန္႕ ထင္ပိုင္ဘုန္းနီကတ္ေတ။ ထားလိုက္ပါ…ယင္းေကာင္တိ အေၾကာင္းကို။ ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္ဆက္ရြီးေမ……..း)

ပဌမအဆင့္အနီနန္႕ ေဒကေက်ာင္းတိမာ အေခ်၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေခ်တိကို ဇာပိုင္နည္းတိနန္႕ စီမံခန္႕ခဲြတတ္ေအာင္လုပ္လားလဲဆိုစြာကို ေလ့လာမိသေလာက္ တင္ျပပီးပါေမ။ စနစ္တက် ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ပီးေရနီရာမာ ေဖ့သွ်ာ၊ အခ်ိန္၊ နိန္႕စိုင္အလုပ္၊ ႀဟိလုပ္ငန္းစိုင္…..အစဟိေရ အခ်က္တိ အားလံုးပါေရ။

အေနာက္ႏိုင္ငံက တိုင္းျပည္တိမာ အေခ်တိကို ေက်ာင္းသားအရြယ္ကပင္ ေဖ့သွ်ာကိုစနစ္တက်သံုးစဲြတတ္ေအာင္ နည္းလမ္းတိသင္ျပပီးေရ။ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ပီးေရ။ ဥပမာတခုအနီနန္႕ျပရဖို႕ဆိုေဂ အရြယ္ေရာက္လာေရ ေက်ာင္းသားတိကို အစိုးရက ေက်ာင္းတက္နီေရအခ်ိန္မာ ေဖ့သွ်ာေထာက္ပံ့ပီးေရ။ အၿခီခံလိုအပ္ခ်က္တိနန္႕ မသံုးမျဖစ္သံုးကိုသံုးရဖို႕စြာတိ (အိမ္လခ၊ အစားအေသာက္ခ၊ ကားခ….အစဟိသျဖင့္) ကို တြက္ဘနာ ကြက္တိနီးပါးေလာက္ ပီးထားေရ။ ယင္းဇူးနန္႕ ေဒႏိုင္ငံတိမာ ေက်ာင္းသားဘ၀စြာ အဆင္းရဲဆံုးဘ၀ဆိုဘနာ ေျပာကတ္ေတ။

အရာတခါ ေဒပိုင္အေထာက္အပံ့ကိုေလ့ တႏွစ္ပါတ္လံုး ပီးစြာမဟုတ္ဘဲနန္႕ ဇူလိုင္၊ ၾသဂတ္(စ္) ႏြီရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္တိမာ တျပားေခ်ေလ့မပီးဘဲ ေက်ာင္းသားတိုင္းကို ကိုယ့္ထမင္းကိုကိုယ္ ၾဟာစားခိုင္းေရ။ ေဒနီရာမာ အကၽြန္ရို႕ယိုင္ေက်းမႈနန္႕ လံုး၀မတူစြာတခုကို သတိထားဖို႕လိုေရ။ အကၽြန္ရို႕ ယိုင္ေက်းမႈမာက အစိုးရဘားကမပီးေက မိဖအိမ္မာတက္စားပလိုက္ေမ ဆိုဘနာ စိုင္းစားကတ္ဖို႕။ ေဒမာက ယင္းပိုင္မဟုတ္။ အသက္(၁၈)ႏွစ္ျပည့္လို႕ မိဖနန္႕အတူတူမနီယာဆိုေလာက္ကပင္ ကိုယ့္လမ္းကိုကိုယ္လားကတ္စြာယာ။ တေယာက္မာ ေဖ့သွ်ာမဟိေက တေယာက္ဘားကခ်ီးေရ အေလ့အထစြာ ေဒသူရို႕မာ မဟိ။ အမိအဖဘားကေလ့ မခ်ီးပီး။ အမိအဖတိကိုယ္တိုင္ကေလ့ ေဒပိုင္အေလ့အက်င့္တိကို ေလ့က်င့္ပီးေရပိုင္ သားသမီးတိကိုယ္တိုင္ကေလ့ မာန ထားဂတ္ေတ။

ေဖ့သွ်ာတိကိုက ေက်ာင္းမဖြင့္ခင္ကပင္ ေက်ာင္းမာေလွ်ာက္ရေရ။ ေက်ာင္းဖြင့္လို႕ တလေက်ာ္ေလာက္ၾကာမ ပဌမအသုတ္အနီနန္႕ ေဖ့သွ်ာအမ်ားစေက စုဘနာတေခါက္လာေရ။ ၿပီးခါမွ ေနာက္လတိမာ စေကစေကျပန္ျဖတ္လားယင္းနန္႕ လစိုင္ပံုမွန္ျပန္ပီးလားေရ။ ယင္းပိုင္ ပဌမအသုတ္၊ ဒုတိယအသုတ္ ဆိုဘနာ စာသင္ႏွစ္တႏွစ္မာ (၂)ခါေလာက္ ထုတ္ပီးေရ။ ထုတ္ပီးေရအခ်ိန္မာ ေဖ့သွ်ာအမ်ားႀကီးဟိေရဆိုဘနာ တခါတည္းသံုးပလိုက္လို႕မရ။ ယင္းရေရေဖ့သွ်ာတိကို စာသင္ႏွစ္တႏွစ္လံုး ပံုမွန္ေက်ာင္းတက္ႏိုင္ေအာင္ စီမံခန္႕ခဲြရေရ။ လစိုင္နန္႕အမွ် အိမ္လခ၊ မီးခ၊ အစားအေသာက္ခ၊ ကားခ…အစဟိသျဖင့္ သီးသန္႕စီခဲြထားရေရ။ ကိုယ့္မာမဟိေက ျပည္မာမဟိ လို႕ေျပာေရ ရခိုင္စကားပံုစြာ ေဒသူရို႕ႏိုင္ငံတိမာ ကြက္တိလာျဖစ္နီေရ (ဘဏ္က ခ်ီးလို႕ရစြာမပါ)။

တခါက ငယ္သငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြအရင္းအခ်ာတစု ခရီးလားဖို႕ လိုင္းကားထက္ကိုတက္လာကတ္ေတ။ ယင္းအထဲက တေယာက္က ေဖ့သွ်ာအိတ္မိက်န္ခဘနာ ကားေမာင္းလူကိုကားခမပီးႏိုင္။ ေယခါ ယင္းသူက တေယာက္ကိုေလ့အပူမကပ္ဘဲနန္႕ မင္းရို႕လားလီကတ္ဖိ။ ငါ ေနာက္ကလိုက္ပါလတ္ေမ ဆိုဘနာ ကားထက္ကျပန္ဆင္းလားခစြာကို ျမင္ဖူးေရ။ ေဒနီရာမာ ဇာတိတိြရလဲဆိုေက တေယာက္ဘားကတေယာက္ မ်က္ႏွာငယ္ခံလို႕ ေဖ့သွ်ာမခ်ီး၊ ကိုယ့္စြာကို တာ၀န္ယူ၀့ံေရသတၱိ….ယင္းပိုင္စြာေခ်တိကိုေလ့ု တိြရေရ။

ယင္းပိုင္စိတ္ဓါတ္မ်ိဳးတိ၀င္နီေအာင္ေလ့ ယင္းသူရို႕လူမႈပါတ္၀န္းက်င္တိ၊ ေက်ာင္းတိက အေသွ်ဘ၀ ေက်ာင္းနီေလာက္ကပင္ ရိုက္သြင္းပီးထားေရ။
ယၿပီးေက အရာရာကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္တတ္ေအာင္ စနစ္တက် သင္ပီးထားေရ။ ဥပမာ - ေက်ာင္းကနီ ခရီးတခုခုထြက္ဖို႕ဟိေရဆုိေက ယူလာရဖို႕ပစၥည္းေခ်တိ၊ အခ်ိန္၊ နီရာ၊ အစားအေသာက္၊ အ၀တ္အစား….အစဟိသျဖင့္ စနစ္တက်နန္႕ ႀကိဳတင္အသိပီးထားေရ။ တခုခုမိက်န္ခလို႕ လူမ်ားဘားက ယူသံုးလိုက္ေမဆိုလို႕မရ။ ေနာက္ဆံုး….ေက်ာင္းအားခ်ိန္တိမာ အေခ်တိအတြက္ ကဇတ္ေတအခ်ိန္တိဟိေရ။ ယင္းကဇတ္ေတအခ်ိန္မာ မကဇတ္ဘဲ စာသင္ခန္းထဲမာ ထိုင္က်န္နီခလို႕မရ။ ယင္းအခ်ိန္ ေဒါင္ လို႕တီးစြာနန္႕ လိုအပ္ေတပစၥည္းတိကိုယူဘနာ အားလံုးအျပင္ထြက္ဘနာ ကဇတ္ရေရ။ စာသင္ခန္းတိကိုေလ့ အားလံုးေသာ့ပိတ္ပလိုက္ေတ။ တခုခုမိန္႕က်န္ခလို႕ ျပန္၀င္ယူခ်င္လို႕ မရယာ။ ယင္း ဇူးနန္႕အေခ်တိစြာ အခန္းထဲက မထြက္ခင္ေလာက္ကပင္ ကိုယ့္မာဇာဇာလိုအပ္ဖို႕လဲဆုိစြာကို ေဂါင္းထဲမာအစီအစိုင္ခ်ဘနာ မွတ္ထားဂတ္ရေရ။ အစားအေသာက္လိုဖို႕လား၊ အုပ္ထုပ္လိုဖို႕လား၊ ဖိနပ္လိုဖို႕လား…..အစဟိသျဖင့္။

ေဒအေလ့အက်င့္ေခ်တိစြာ သမန္ကာလွ်ံကာၾကည့္ေက မသိသာႏိုင္ေကေလ့ အခ်ိန္ၾကာလာစြာနန္႕အမွ် ဘ၀တခုလံုးကိုျဖတ္သန္းလာရေရအခ်ိန္မာ အရာရာကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္တတ္ေတအက်င့္တိက အေလ့အက်င့္ပိုင္ျဖစ္နီကတ္ေတ။ ဇာအလုပ္ကိုပင္လုပ္လုပ္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားေရလူနန္႕ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း တပဲြထိုးလုပ္ေတလူ ၿပိဳင္လာေက ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားေရလူ သာစြာေဂ်းယာ။ ေဒပိုင္ အတုယူစရာေကာင္းေရ စနစ္ေခ်တိကို ကိုယ္ရို႕စာသင္ေက်ာင္းတိမာ ကိုယ္ရို႕စြာကိုယ္ရို႕ တခုပိုင္ေလ့ မလုပ္ႏိုင္ခါ ကိုလိုနီတိသြင္းေရ မေကာင္းေရစရိုက္တိကိုေဂ်း အသြင္းခံနီကတ္ရေရ။ ယင္းပိုင္ မေကာင္းေရစရိုက္တိ၊ အသိဥာဏ္တိ၊ အေတြးအေခၚတိကို သြတ္သြင္းခံထားဂတ္ဂလို႕ ဂနိ ငရို႕ရခိုင္တိ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးလံုး ဖီးသင့္ေရပိုင္ လူမ်ိဳးျခားတိလုပ္ခ်င္ပိုင္လုပ္နီဂတ္စြာကို ခံနီဂတ္ရစြာျဖစ္ေတ။ ဂနိလက္ဟိ ရခိုင္လူမႈအသိုင္းတိၾကားထဲမာ ျဖစ္နီဂတ္ေတ ျပႆနာတိအားလံုး၏ အရင္းအျမစ္စြာ ေဒအေျခခံကလာစြာတိျဖစ္ေတ။(ဆက္ဖို႕သိမ့္)

Free4waddy