torsdag 5. juni 2014

ယစ္ေဖြ မာယာ




အယင္က အကၽြန္ရို႕ၿမိဳ႕မာ ယစ္ေကကေဂါင္းဆိုးေရ လူတေယာက္ဟိခဖူးေရ။ တျခားတၿမိဳ႕က သူႀကိဳက္ေတ နဆမေခ်တေယာက္လဲ ဆီးရံုမာက်လို႕ဟိေရ။ ယင္းတုိင္သွ်င္က ယစ္လာေဂ အပိုင္းမာ ပတ္ဘနာ ေကာ္ႏွက္ေတ။ တရက္ေလ့မဟုတ္၊ ႏွစ္ရက္ေလ့မဟုတ္ဆိုခါ အကို၀မ္းကဲြတေယာက္က ထြက္ဘနာ နား၀တလံုး သတ္ပလိုက္ေတ။ ယစ္ေဖြက ယင္းအကိုေသကို ေၾကာက္ေလ့ ေၾကာက္ေတဆိုခါ အသတ္တလံုးခံရစြာနန္႕ လဲလားခဘနာ သတိမရျဖစ္လားခေရ။

အမိေသတိ၊ အစ္မေသတိ ၿပီးလာကတ္ဘနာ " လွေ၀..........လွေ၀" ဆိုဘနာ ေကာင္း ေခၚကတ္ေတ။ မရ.....လံုး၀ သတိမိနီေရ။

ယေက ပေဇာင္ပ်င္ဖို႕ေရာင္....ေဘးနားကလူတိကို အကူအညီေခၚဘနာ ကုတင္တလံုးနန္႕ထမ္းဘနာ ဆီးရံုကိုပို႕ကတ္ေတ။ ယင္းထမ္းေရအထဲမာ သူရို႕အမ်ိဳးထဲက အသက္အႀကီး လပ်ိဳႀကီးတေယာက္ေလ့ပါေရ။

ဆီးရံုေရာက္လားခေကေလ့ ကုတင္ထက္မာ လံုး၀သတိမရ။ အမိတိ၊ အစ္မတိ၊ တျခားလူတိ အမ်ိဳးမ်ိဳးပိုင္ေခၚကတ္ေတ....တခုပိုင္ေလ့ သတိမရ။

တာ၀န္က် နဆမေခ် ေရာက္ပါလတ္ေတ။ " ကိုလွေ၀....ကိုလွေ၀" ေခၚလိုက္မာ...." အံုး.........ဆရာမေခ်လား" ဆိုဘနာ ခ်က္ခ်င္း သတိရလာေရ။

ေဘးမာ ရပ္ၾကည့္နီေရ သူရို႕အမ်ိဳးလပ်ိဳႀကီးေလ့ မႏိုင္မနင္းနန္႕ထမ္းလာရစြာ ေခၽြးေတာင္မတိတ္သိမ့္။ ယေကေလ့ အသာအယာ တခြန္းေျပာဘနာ ဆီးရံုကျပန္ထြက္လားခေရ။

" အမိကလိုး....ဆီးရံုကျပန္လာေက...မင္းကုတင္မင္း ကိုယ့္စြာကိုယ္ ထမ္းလို႕ လာလီဖိ" လတ္.....

Free4waddy

Ingen kommentarer: